Geschichte der bildenden Künste im neunzehnten Jahrhundert

Opis dokumentu

Geschichte der bildenden Künste im neunzehnten Jahrhundert (Lipsk, 1858) - historia sztuk pięknych w XIX wieku w opracowaniu niemieckiego historyka, historyka sztuki, publicysty politycznego i pisarza Antona Heinricha Springera (1825-1891). Od 1841 roku autor studiował filozofię i historię na uniwersytecie w Pradze. W semestrze zimowym 1846/47 uczył w praskiej Akademii Sztuki. Od maja do września 1847 roku podróżował po Włoszech. Następnie udał się do Tybingi, gdzie w marcu 1848 roku doktoryzował się u Friedricha Theodora Vischera (1807–1887). W tym czasie był redaktorem w roczniku „Jahrbücher der Gegenwart”, w którym publikował już od 1845 roku. W 1848 roku wrócił do Pragi, gdzie pisał do opozycyjnych gazet, a jesienią stał się znany dzięki uniwersyteckim wykładom o historii rewolucji. Kolejne podróże zaprowadziły go w 1849 roku do Holandii, Belgii, Francji i Anglii. W zimie 1852 roku habilitował się na uniwersytecie w Bonn, gdzie został docentem, a od 1860 profesorem historii sztuki. W 1872 roku przeniósł się na uniwersytet w Strasburgu, a w kwietniu 1873 na uniwersytet w Lipsku, gdzie został profesorem w nowo powstałym Instytucie Historii Sztuki. Anton Springer zakładał katedrę historii sztuki średniowiecznej i nowożytnej na wszystkich trzech uniwersytetach, na których wykładał jako profesor (Bonn, Strasburg i Lipsk). Przyczynił się do rozwoju i uznania historii sztuki jako nowej dziedziny akademickiej. Pod wpływem archeologa Otto Jahna (1813–1869) około 1860 roku odszedł od ogólnych dzieł o historii sztuki jak np. „Podręcznik historii sztuki” (Handbuch der Kunstgeschichte, 1855) na korzyść pism bardziej szczegółowych, w których traktował o wpływach antycznych w średniowieczu, o wpływie humanizmu w sztuce renesansowej i o powstaniu rokoko. W głównym dziele „Raffael und Michelangelo” (1878) dokładnie badał rysunki dwóch wielkich mistrzów na podstawie fotografii i w ten sposób opowiedział się za wykorzystaniem fotografii w badaniach programowych i nauczaniu. W pracy dziennikarskiej popierał sztuką realistyczną. W licznych artykułach dotyczących historii współczesnej i w recenzjach książek ostro krytykował austriacką politykę i monarchię habsburską. Opublikował też w 1870/72 dwutomową biografię Johanna Christopha Dahlmanna (1785–1860), z którym przyjaźnił się od 1852 roku. Swoje życie i karierę zawodową opisał w autobiografii „Aus meinem Leben”, która ukazała się pośmiertnie w 1892 roku. Od początku XIX wieku termin „bildenden Künste” ugruntował swoją pozycję w świecie niemieckojęzycznym jako zbiorcze określenie sztuk pięknych, które pierwotnie obejmowały takie gatunki jak: architektura, rzeźba, malarstwo, rysunek, grafika i fotografia, a także rękodzieło. W niniejszej publikacji Anton Springer zebrał obszerną relację z historii sztuk pięknych, a tym samym dorobku kulturowego cywilizacji europejskiej w XIX wieku. W opracowaniu autor szczegółowo wyjaśnia nurty epoki w malarstwie, rzeźbie i architekturze nie tylko w krajach niemieckojęzycznych, ale także w innych krajach europejskich. Materiał uzupełnia alfabetycznie uporządkowany indeks XIX-wiecznych artystów.