Geschichte der baltischen Deutschen. Grundzüge und Durchblicke

Opis dokumentu

Obszerne opracowanie autorstwa niemieckiego historyka Reinharda Wittrama (1902-1973) przedstawiające historię i charakterystykę Niemców bałtyckich na przestrzeni wieków począwszy od 1180 roku do czasów współczesnych autorowi dokumentu. Niemcy bałtyccy (niem. Deutsch-Balten lub Baltendeutsche) – to mniejszość narodowa zamieszkała w Inflantach, głównie w Estonii i na Łotwie, niemal w całości wysiedlona do Niemiec w połowie XX wieku. Niemcy bałtyccy zamieszkiwali głównie w ośrodkach miejskich, na wsi byli najczęściej właścicielami ziemskimi. Niemcy bałtyccy byli potomkami osadników rycerskich oraz ludności miejskiej napływającej do państwa Zakonu Inflanckiego w średniowieczu. Po sekularyzacji państwa zakonnego w Inflantach w 1561 roku, Niemcy bałtyccy powołali księstwo Kurlandii i Semigalii, w którym rządzili i byli członkami warstw uprzywilejowanych. Pierwszym świeckim księciem nowo powstałego państwa został ostatni mistrz krajowy zakonu – Gotthard Kettler (1517 lub 1518-1587). W okresie przynależności Inflant do Imperium Rosyjskiego z Niemców bałtyckich - wciąż utrzymujących żywe kontakty z rdzennymi Niemcami - rekrutowała się znacząca część rosyjskiego aparatu administracyjnego i korpusu oficerskiego armii rosyjskiej.