Uzupełnione, drugie wydanie rozprawy filozoficznej Georga Friedricha Meiera (1718-1777) Beweis daß keine Materie dencken könne. Dokument, opublikowany w Halle w 1751 roku dedykowany jest niemieckiemu teologowi luterańskiemu Siegmundowi Jakubowi Baumgartenowi (1706-1757). W rozprawie autor podejmuje się filozoficznych rozważań dotyczących stosunku i zależności myśli od materii, przedmiotu ludzkiego poznania, działalności duchowej człowieka, pojęcia bytu i jego istotnych właściwości, poglądów reprezentowanych przez materialistów etc. Georg Friedrich Meier był niemieckim filozofem, którego dzieła przyczyniły się w niezwykły sposób do rozpowszechnienia nowego kierunku myślenia, a w szczególności tego oświeceniowego i filozoficzno-artystycznego. Jako uczeń Alexandra Gottlieba Baumgartena (1714-1762) trwał w tradycji metafizyki Gottfrieda Wilhelma Leibniza i Christian Wolffa, ale pod wpływem empiryzmu Johna Locke odwrócił się od hipotetycznej rozsądnej teorii w stronę praktycznego rozsądnego pojęcia oświecenia. Celem jego było popieranie rozsądku we wszystkich ludzkich dziedzinach jako warunku szczęśliwego życia.