Geist der Sittenlehre Jesus in Betrachtungen über die ganze Bergpredigt […] Erster Theil

Opis dokumentu

Część pierwsza wydanego w okresie 1792 -1793 w Lemgo zbioru teologicznych rozważań, refleksji i analiz odnoszących się do Kazania na górze - serii nauczań Jezusa Chrystusa wygłoszonych według tradycji na Górze Błogosławieństw, na północnym brzegu jeziora Genezaret, w okolicach Kafarnaum. Szacuje się, że miało to miejsce około 30 r. n.e. Autorem opracowania jest urodzony w Zurychu Johann Jakub Stolz (1753-1823) - teolog, kaznodzieja i pisarz, zwolennik poglądów Johanna Caspara Lavatera (1741-1801). W części pierwszej autor poddaje analizie i interpretacji treści nauk moralnych Jezusa zamieszczonych w rozdziale V Ewangelii św. Mateusza i odnosi się m.in. do ośmiu błogosławieństw, zadań uczniów i niesienia światła wiedzy innym ludziom, prawa i sprawiedliwości, Dekalogu (w szczególności przykazania piątego, szóstego i ósmego), prawa odwetu, miłości nieprzyjaciół etc. Dzisiejsi badacze uważają, że forma tej mowy nie była taka, jak przedstawia ją św. Mateusz. Twierdzą oni raczej, iż Ewangelista dokonał kompilacji różnych przemów Jezusa. Fragment Ewangelii św. Mateusza, który nazywany jest Kazaniem na Górze, można rozumieć na wiele sposobów. Przede wszystkim jest on syntezą nauk Jezusa i jednym z ważniejszych przewodników dobrego chrześcijanina. Wiele z postulatów Chrystusa wydaje się być niemożliwymi do spełnienia, jednak Kościół wierzy w to, iż dzięki łasce boskiej można iść przez życie w zgodzie z nimi. Warto tutaj zaznaczyć, że wyznawcy protestantyzmu, wzorem Marcina Lutra, widzą w Kazaniu na Górze nieco inny przekaz. Rozumieją je jako podkreślenie grzechów ludzkich, gdyż wypełnianie słów Jezusa jest niezwykle trudne. Zatem, według ich poglądów, Kazanie na Górze jest fragmentem Ewangelii św. Mateusza, który szczególnie mocno zachęca wiernych do pokuty. W zbiorach Biblioteki Elbląskiej znajduje się również część druga (syg.92292a) i trzecia (syg.92292b) publikacji.