Gedichte von L.F.G. Goekingk. Erster Theil

Opis dokumentu

Gedichte von L.F.G. Goekingk (Lipsk, 1780) - część pierwsza zbioru utworów poetyckich, których autorem jest Leopold Friedrich Günther von Goeckingk (1748-1828). Urodzony w Gröningen koło Halberstadt, Leopold Friedrich Günther von Goeckingk (znany także jako Göckingk) był niemieckim poetą okresu rokoko, publicystą i pruskim urzędnikiem. Uczęszczał do szkoły katedralnej w Halberstadt, gdzie nawiązał kontakt z Johannem Wilhelmem Ludwigiem Gleimem (1719-1803). Naukę kontynuował w Pädagogium w Halle założonym przez Augusta Hermanna Francke (1663-1727). Tam spotkał Gottfrieda Augusta Bürgera (1747-1794), z którym później się zaprzyjaźnił. Na uniwersytecie w Halle studiował od 1765 roku kameralistykę i prawoznawstwo. Po ukończeniu studiów został w 1768 roku referendarzem w Kamerze Wojny i Domen w Halberstadt. Od 1770 roku był dyrektorem kancelarii w Ellrich. W tym czasie spotkał Ludwiga Friedricha Augusta Unzera (1748-1774), który zapoznał go z nowym nurtem literackim Sturm und Drang. Kolejne lata były jego najowocniejszym okresem twórczym. Z miłości do przyszłej żony Sophie Vopel i korespondencji z nią powstała jego książka "Lieder zweier Liebenden" (1777) - sentymentalna powieść autobiograficzna w epistołach, która wzbudziła silne zainteresowanie wśród jemu współczesnych. Od 1776 do 1779 roku wydawał wspólnie z Gottfriedem Augustem Bürgerem czasopismo "Göttinger Musenalmanach", a w latach 1780-1788 razem z Johannem Heinrichem Vossem (1751-1826) - „Hamburger Musenalmanach”. W 1783 roku założył czasopismo "Journal von und für Deutschland", które służyło celom oświatowym. W 1786 roku został radcą w Kamerze Wojny i Domen w Magdeburgu, w 1788 roku w Wernigerode, w 1793 roku tajnym radcą finansowym w Berlinie. W 1789 roku król pruski nadał mu tytuł szlachecki. W latach 1803-1804 był odpowiedzialny za reformę administracji w Fuldzie. W 1809 roku Leopold Friedrich Günther von Goeckingk przeszedł na emeryturę, a w 1814 roku wycofał się zupełnie z relacji służbowych, poświęcając się w całości twórczości literackiej. Według wielu literaturoznawców, za najlepsze w jego twórczość uznać można epigramaty i epistoły, gdzie pod francuską imitacją odnaleźć można ciepło i naturalność. Niniejszy zbiór zawiera utwór zatytułowany: Zuschrift an den König von Siam oraz zbiór ponad dwudziestu epistoł adresowanych do różnych odbiorców m.in.: An Goldhagen; An Tertullia; An Benzler; An Bürger; An Gleim; An seinen Bruder etc.