Publikacja wydana w Berlinie w 1789 roku autorstwa niemieckiego matematyka i pedagoga Johanna Andreasa Christiana Michelsena (1749-1797). Niespełna trzystustronicowy materiał prezentuje osobiste refleksje do współczesnego autorowi opracowania stanu matematyki oraz sposobów na zwiększenie jej użyteczności i praktycznego zastosowania. Należy zaznaczyć, że początkiem nowożytnej matematyki europejskiej był wiek XVII. W tym okresie powstała geometria analityczna, rachunek różniczkowo-całkowy oraz rachunek prawdopodobieństwa. Wszystkie te teorie stały się podstawą współczesnej matematyki. Również w tym wieku szkocki matematyk John Napier of Merchiston (1550-1617) wymyślił logarytmy, które zostały później rozpropagowane przez Henry'ego Briggsa (1561-1630). Z kolei wiek XVIII cechuje bujny rozwój mechaniki teoretycznej (wywodzącej się z geometrii analitycznej, rachunku różniczkowo-całkowego, oraz mechaniki Newtona) i ostatecznie formuje się kształt europejskiej matematyki, opartej przede wszystkim na pojęciu funkcji.