Przewodnik po elbląskim nowomiejskim kościele Trzech Króli. Opisywana świątynia wzniesiona została na miejscu zburzonego w 1881 starego kościoła. Pierwsza wzmianka o kościele w elbląskim Nowym Mieście pochodzi z 1341 r. Nowy kościół poświęcony został 17 marca 1885 r. Opis koncentruje się na wnętrzu świątyni ze szczególnym uwzględnieniem głównego zabytku - gotyckiego ołtarza przedstawiającego pokłon Trzech Króli, przeniesionego ze starego kościoła. Pozostałe wzmiankowane zabytki to umiejscowione w predelli popiersia czterech świętych męczennic: Doroty, Barbary, Małgorzaty i Katarzyny. Z obiektów nie mających wówczas wartości zabytkowej, lecz interesujących wspomina się o organach wyprodukowanych w słynnej elbląskiej firmie Terletzkiego. Opisana jest też rola kościoła Trzech Króli w życiu muzycznym miasta: ze świątynią związany jest najstarszy elbląski druk muzyczny - pieśń weselna wydana w 1616 r., w 1892 r. przy parafii powstał natomiast chór założony przez zasłużonego pastora O. Rahna i kantora E. Korell'a. Publikacja zawiera bogaty materiał ikonograficzny.