Friedrich v. Matthisson’s Literarischer Nachlaß nebst einer Auswahl von Briefen seiner Freunde [… ] Erster Band

Opis dokumentu

Friedrich v. Matthisson’s Literarischer Nachlaß… (Berlin, 1832) - pierwszy z czterech tomów publikacji prezentującej mało lub mniej znaną część spuścizny niemieckiego poety Friedricha von Matthissona (1761-1831), wydana przez F. R. Schocha, jako uzupełnienie do wszystkich wydań pism autora. Opracowanie dokumentuje życie, codzienne doświadczenia i aktywność twórczą autora. Tom pierwszy zawiera m.in. zapiski Matthissona pochodzące z jego pamiętników z lat 1827-1830, stanowiące kontynuację wydanych wcześniej „Erinnerungen” zawierających ciekawe relacje z jego podróży, utwory poetyckie, autobiografię autora etc. Matthisson był wysoko ceniony i chwalony przez współczesnych mu poetów między innymi przez Christopha Martina Wielanda (1733-1813) na łamach wydawanego przez niego czasopisma Teutschen Merkur i Friedricha Schillera (1759-1895), który miał wielkie uznanie dla jego poezji krajobrazowej, jako przejawu własnego stylu poetyckiego. Jego poemat „Elysium” Wieland określił jako „prawdziwą poetycką muzykę“, w której znajduje się „czysty związek obrazów, języka, rytmu i rymu i pewna magiczna wizja“. Z kolei, Schiller w swojej recenzji powiedział: „kto może stworzyć taką wizję jak jego Elysium, ten jest wtajemniczony w najskrytsze arkana sztuki poetyckiej i jest usprawiedliwiony jako uczeń prawdziwego piękna“. Jednak wkrótce został zapomniany, do czego miedzy innymi przyczynił się twórca szkoły romantycznej August Wilhelm Schlegel (1767-1845), który polemizował z jego liryką i pisał złośliwe epigramaty na jego temat. Do wielu jego wierszy i pieśni została napisana muzyka przez wybitnych kompozytorów, między innymi Ludwiga van Beethovena (1770-1827) i Franza Schuberta (1797-1828). Beethoven, który wysoko cenił Matthissona napisał muzykę do Adelaide, Lied aus der Ferne i Opferlied.