Friderici Hoffmanni medicinae rationalis systematicae tomi qvarti, qvo specialis morborvm pathologia, et hvic svperstrvcta solida therapia cvm medendi methodo cavtelis clinicis et morborvm enarrationibvs adivncta epicrisi, exhibentvr pars qvinta [...]

Opis dokumentu

Część piąta tomu czwartego systematycznego wykładu medycyny Friedricha Hoffmanna (1660–1742), profesora Uniwersytetu w Halle, z którym był związany niemal od samego powołania uczelni w 1693 roku aż do swojej śmierci. Kilka lat pełnił funkcję lekarza nadwornego w Berlinie. W całej Europie cieszył się wielkim autorytetem naukowym. Tom czwarty jego fundamentalnego dzieła medycznego zawiera rozdziały na temat szkorbutu, gangreny, skazy krwotocznej, syfilisu, chorób skórnych, ran, zgorzeli, wrzodów. Każdy rozdział składa się z trzech części. W pierwszej - teoretycznej, autor omawia przyczyny choroby i jej naturę, odwołując się przy tym do opinii innych praktyków i teoretyków medycyny (ze starożytnymi lekarzami włącznie). W części drugiej - praktycznej wskazuje na rożne praktyczne metody leczenia danego schorzenia. W ostatniej, trzeciej części z przykładami Hoffmann podaje szczegółowo przypadki konkretnych osób, omawia historię choroby u danego pacjenta, jego objawy i przebieg schorzenia (observatio), następnie w części zatytułowanej epicrisis (ocena, analiza) podsumowuje przypadek i wyciąga z niego konkretne wnioski dotyczące choroby i sposobów jej leczenia.