Friderici Hoffmanni Medicinae rationalis systematicae tomi quarti quo specialis morborum pathologia et huic superstructa solida therapia cum medendi methodo cautelis clinicis et morborum ennarationibus adiuncta epicrisi exhibentur. Pars secunda [ … ]

Opis dokumentu

Friedrich Hoffmann (1660-1742) był niemieckim lekarzem, profesorem medycyny, dziekanem, wreszcie prorektorem uniwersytetu w rodzinnym Halle. Druga część czwartego tomu Medicinae rationalis systematicae... Hoffmanna poświęcona jest krwotokom i bólom oraz metodom ich leczenia. Każdy z osiemnastu podrozdziałów ma podobną strukturę: zawiera opis przyczyn i objawów choroby, sposoby leczenia, uwagi praktyczne i opis konkretnych przypadków z ich epikryzą. Autor w obszernym wstępie uzasadnia połączenie w jednym tomie tematu dotyczącego krwotoków z tematem bólu, między którymi, jak sądzi, istnieje nierozerwalny związek. Hoffmann powołuje się i cytuje dzieła wielu swoich znakomitych poprzedników, wykazując się ogromną erudycją i głęboką znajomością literatury przedmiotu. Są wśród nich autorzy starożytni: Hipokrates (ok. 460 p.n.e. - ok. 370 p.n.e.), Galen (ok. 130-200), Aulus Cornelius Celsus (53 p.n.e - 7 n.e.) Areteusz z Kapadocji (I w. n.e.), Aleksander z Tralles (525-605). Do nowożytnych należą m.in.: Leonardo Botallo (1530-1571), Wilhelm Fabricius z Hilden (1560-1634), Carolus Piso (1563-1633), Caspar Hofman (1572-1648) czy Ehrenfried Hagendorn (1640-1692).