Publikacja wydana w Berlinie w 1769 roku autorstwa Johanna Ludwika Buchwitza. Dokument opracowany w formie ośmiu listów „do przyjaciela” jest wyrazem osobistych, szczerych rozważań i refleksji autora dotyczących żywych i prawdziwych relacji z Bogiem i tzw. praktycznego chrześcijaństwa. Autor opracowania stara się wyjaśnić jak rozumie chrześcijaństwo, podejmuje się analizy zasada życia chrześcijańskiego itd. W kolejnych listach rozważa m.in. kwestie mądrości ludzkiej, niewiary i wątpliwości, grzechu, odpuszczenia grzechów, zadośćuczynienia, wielkości, siły i mądrości Jezusa oraz jego znaków, cudów i ofierze oraz ich znaczenia dla chrześcijan, istoty, siły i znaczenia modlitwy, szczęścia i cnót ludzkich, nieba i piekła, kary za grzechy etc. Dokument współoprawny z innymi drukami (klocek introligatorski), sygn. 91463-91467.