Franz Xaver Bronners Leben, von ihm selbst beschrieben. Dritter Band

Opis dokumentu

Wydany w 1797 roku Zurychu trzeci, ostatni tom autobiografii Franza Xavera Bronnera (1758- 1850). Autobiografia (gr. autós „sam” + bíos „życie” + gráphō „piszę”) Bronnera, której tematem jest własne życie autora, jego koleje losów i czyny, zdarzenia, których był świadkiem, doświadczenia, które nabywał, ewolucja zapatrywań i postawy wobec świata opublikowana została w trzech tomach w okresie 1795-1797 i określana jest w literaturze jako bardzo pouczająca pod względem szeroko pojętej historii kultury. Franz Xaver Bronner, urodzony 23 grudnia 1758 roku w Höchstädt nad Dunajem (syn murarza) był szwajcarskim poetą, publicystą i archiwistą pochodzenia niemieckiego. W 1776 roku wstąpił do benedyktyńskiego klasztoru Donauwörth w Bawarii. W 1782 roku wstąpił do zakonu Iluminatów, a w 1783 roku otrzymał święcenia kapłańskie. Z ideami oświeceniowymi zapoznawał się poprze lekturę literatury współczesnej oraz poprzez kontakty z iluminatami i masonami. W 1785 roku Bronner uciekł z klasztoru do Zurychu, gdzie poznała Salomona Gessnera (1730-1788). W latach 1786-1793 przebywał w Augsburgu, a następnie ponownie w Zurychu. W latach 1794-1798 był redaktorem Zürcher Zeitung. W 1798 roku został sekretarzem gubernatora kantonu Zurych Johanna Caspara Pfenningera (1760-1838). W latach 1798-1801 był szefem kancelarii ministra Philipsa Alberta Stapfera (1766-1840). W latach 1804-1810 oraz 1817-1827 był nauczycielem w szkole kantonalnej w Aarau, w międzyczasie profesorem fizyki na Uniwersytecie Kazańskim w Rosji. Od 1827 roku był bibliotekarzem kantonalnym, a później od 1829 roku archiwistą kantonalnym w Aarau. W zbiorach Biblioteki Elbląskiej znajdują się również pozostałe tomy autobiografii - wydany w 1795 roku tom pierwszy (syg. 92355a) oraz wydany w 1796 roku tom drugi (syg. 92355b).