Franc. Sanctii, Brocensis [...], Minerva, seu, de causis linguae Latinae commentarius, cui inserta sunt, uncis inclusa, quae addidit Gasp. Scioppus: et subjectae sius paginis notae Jac. Perizonii quae quarta hac editione quam plurimum sunt auctae

Typ: Stary druk Rok publikacji: 1714 Miejsce publikacji: Amstelaedami Autorzy:
  • Sánchez de las Brozas, Francisco
  • Perizonius, Jacobus
  • Scioppius, Gaspar
Illustracje: 1 Strony: [ 31 ]; 864; 32; [ 62 ] Sygnatura: SD.XVIII.4099 biblioteka cyfrowa link Języki: grc, lat Hasła kluczowe:
  • Stary druk - 18 w.
  • Filologia
  • Eck, Cornelius van (1662 – 1732)
  • Perizonius, Jacobus (1651-1715)
  • Scioppius, Gaspar (1576 -1649)
  • Sánchez de las Brozas, Francisco (1523–1600/1601?)
Pobierz plik XML Pobierz plik TXT Kategorie:
Data dodania: 01.08.2023

Opis dokumentu

Słynne dzieło filologiczne, będące jednym z pierwszych w Europie kompendiów gramatyki języka łacińskiego, autorstwa Francisca Sáncheza de las Brozas, z uzupełnieniami Gaspara Scioppiusa oraz Jacobusa Perizoniusa. Druk otwiera list dedykacyjny Perizoniusa, którego adresatem jest Sicco van Goslinga, holenderski mąż stanu i dyplomata. Perizonius charakteryzuje w nim hiszpańskiego humanistę i jego dzieło. Po wstępie umieszczony został panegiryk w dystychach na cześć Perizoniusa, autorstwa Conrelisa van Ecka. Samo dzieło rozpoczyna list dedykacyjny skierowany do uczelni w Salamance oraz następujące zaraz po nim zatwierdzenie dzieła przez władze uczelni. Minerva podzielona jest na cztery księgi. W pierwszej autor, po ogłoszeniu, że zamierza zastosować filozofię do gramatyki i że nie ma nic cenniejszego niż prawda, zajmuje się definicją gramatyki, jej podziałem i przedmiotem, częściami mowy w ogólności i każdą z osobna. Druga księga jest poświęcona budowie rzeczownika, przymiotnika i zaimków, a trzecia konstrukcji czasownika, form pochodnych i innych części zdania; tam też szeroko omawia temat czasowników nieprzechodnich i bezosobowych. Czwarta księga dotyczy głównie figur retorycznych, zwłaszcza elipsy; autor omawia też paradoksy sformułowań homonimicznych i antyfraz, a także odpowiada na niektóre zarzuty. Jako dodatek do księgi omówiony zostaje kolejny paradoks, sformułowany: Qui latine garriunt corrumpunt ipsam latinitatem. Dzieło zamyka krótkie kompendium gramatyki łacińskiej i podsumowanie nauki zawartej w Minerva oraz indeks rzeczowy.