Esprit Fleschiers Lob u. Trauerreden nebst einigen moralischen Reden dieses berühmten Verfassers. Aus dem Französischen übersetzt von F.J.B. Dritter Theil

Opis dokumentu

Wydana w 1755 roku w Legnicy trzecia część niemieckojęzycznego przekładu zbioru mów okolicznościowych Esprita Fléchiera (1632-1710) - pochodzącego z Pernes, w hrabstwie Avignion, francuskiego duchownego i kaznodziei, biskupa Lavaur (1685-1687) a następnie Nîmes (1687-1710), uważanego za jednego z wielkich mówców XVII wieku, który do wymowy kaznodziejskiej we Francji wprowadził czystość języka i piękność wyrażeń. Fléchier próbował swych sił praktycznie we wszystkich rodzajach kościelnych tekstów i mów okolicznościowych (m.in. mowy adwentowe, pogrzebowe, synodalne, misyjne etc.) lecz największą  sławę zjednały mu mowy pogrzebowe. Fléchier, ćwicząc się w wymowie, pilnie analizował teksty swoim poprzedników i przypatrywał się ich wadom, tak by się od nich uchronić; lecz mimo woli niektóre z nich sobie przyswoił. Niniejszy dokument zawiera zbiór dziesięciu, w większości pochwalnych mów na cześć świętych, wygłoszonych w II połowie XVII wieku. Przy tworzeniu tego rodzaju tyrad Fléchier zalecał innym autorom m.in. aby wychwalanie świętego miało pewne granice tak by zasług ich nie równać z zasługami Chrystusa, aby nie przytaczać zbyt wielu legend, w wybieraniu cudownych zdarzeń być bardzo ostrożnym, a za to, aby zachęcać jak najmocniej do cnoty, przedstawiając ją w najpiękniejszych kolorach, choć w jego własnych mowach pochwalnych nie zawsze znaleźć można dostosowanie do wyżej wymienionych reguł. W niniejszym opracowaniu znajdujemy m.in. mowy pochwalne na cześć św. Teresy, św. Bernarda, św. Franciszka Ksawerego, św. Benedykta, św. Franciszka z Paoli, św. Ignacego Loyoli etc. Autorem niemieckojęzycznego przekładu jest F.J Berling. W zbiorach Biblioteki Elbląskiej znajduje się również ostania, czwarta część publikacji wydana w 1757 roku oznaczona sygnaturą 93277a. Dokument współoprawny z innymi drukami (klocek introligatorski), sygn. 93277 -93277a.