Dzieło filozoficzne niemieckiego uczonego Georga Lieblera (1524–1600) poświęcone filozofii naturalnej. Pismo poprzedza erudycyjny wstęp adresowany do Krzysztofa Wirtemberskiego. Autor przywołuje w nim nie tylko mitologiczne początki filozoficznych dociekań, w których zawiera się pierwiastek boskości, ale także jak te “wyższe” pragnienia kierowały dotąd decyzjami w jego prywatnym życiu naznaczonym służbą społeczności i nauczaniem. Jego praca jest poniekąd uwieńczeniem tych trudów. W drugiej części przedmowy Liebler wyjaśnia, czym jest filozofia naturalna i jak może wspierać metodologicznie inne nauki przyrodnicze. Właściwą część dzieła poprzedzają dwa greckie epigramaty i spis treści. Liebler odwołując się do autorytetu Arystotelesa, kolejno definiuje przedmiot badań filozofii i jej odmiany, streszcza filozoficzne poglądy dotyczące samej natury, po czym omawia najważniejsze obszary badawcze (niebo, wschody i zachody słońce, meteory i ludzka dusza). W drugiej części poddaje refleksji bardziej szczegółowe zagadnienia (np. poczucie sensu, ludzka pamięć, długość życia). Dokument współoprawny z innymi drukami (klocek introligatorski), sygn. SD.XVI.1174 - SD.XVI.1175.