Elementa iuris canonici et protestantium ecclesiastici commoda auditoribus methodo adornata a Io. Georg. Pertsch, ICto. [ … ]

Opis dokumentu

Elementa iuris canonici et protestantium ecclesiastici commoda auditoribus methodo adornata a Io. Georg. Pertsch, ICto… (Jena,1735) - dwutomowy zbiór elementów prawa kanonicznego wraz komentarzem, którego autorem jest niemiecki prawnik, historyk Kościoła, kanonista, wykładowca uniwersytecki, radca sądowy Johann Georg Pertsch (1694-1754). Pertsch był bardzo kompetentnym prawnikiem i równie pracowitym i płodnym pisarzem, którego dzieła i rozprawy z zakresu prawa kościelnego, historii kościoła, prawa i stosunków prawnych wywoływały wielkie poruszenie w kręgach specjalistów i są do dziś przydatne. Był ceniony w ówczesnych kręgach zawodowych przede wszystkim za swoje badania w zakresie prawa kanonicznego. Na szczególną uwagę zasługuje jego główne dzieło  "Versuch einer Kirchen-Historie" (Próba historii Kościoła), opublikowana, w 1739 roku. Prawo kanoniczne (łac.Ius canonicum) w kościołach chrześcijańskich różnych tradycji to system norm prawnych określających funkcjonowanie poszczególnych Kościołów, prawa i obowiązki poszczególnych członków (duchownych i świeckich), sposób zarządzania Kościołem, jego strukturę, przestępstwa i kary za nie oraz elementarne przepisy liturgiczne. Nazwa pochodzi od podstawowej jednostki redakcyjnej kościelnych aktów prawnych – kanonu. Kanon (łac. canon) to wyraz pochodzenia greckiego (κανονες) oznaczający dosłownie sznur ciesielski, a w przenośni prawidło, wzorzec - normę. Przez bardzo długi okres katolickie prawo kanoniczne nie było skodyfikowane. Składały się nań kanony soborów powszechnych, dekrety synodalne, akty prawne pochodzące od papieży etc. Do celów jurysdykcyjnych posługiwano się prywatnymi zbiorami norm. Ostatecznie przybrały one nazwę Corpus Iuris Canonici przyjętą dla oznaczenia grupy zbiorów prawa kanonicznego, które powstały od XII do XV wieku. Pierwszym aktem prawnym, który zasłużył na miano kodeksu prawa kanonicznego był kodeks prawa kanonicznego (Codex Iuris Canonici, Pii X Pontificis Maximi iussu digestus, Benedicti Papae XV auctoritate promulgatus), promulgowany 27 maja 1917 przez papieża Benedykta XV bullą Providentissima Mater Ecclesia, który wszedł w życie 19 maja 1918. Kodeks ten utracił moc obowiązującą w wyniku wejścia w życie kodeksu prawa kanonicznego z 1983 (Codex Iuris canonici auctoritate Joannis Pauli PP. II promulgatus), promulgowanego 25 stycznia 1983 przez papieża Jana Pawła II konstytucją apostolską Sacrae disciplinae leges, który wszedł w życie 27 listopada 1983.