Tytuł według nadruku na awersie. Nazwa wydawcy według nadruku na rewersie. Pocztówka z obiegu, z datą stempla pocztowego 21 grudnia 1930 roku. Na rewersie tekst rękopiśmienny w języku niemieckim. Pocztówka adresowana do Królewca (niem. Königsberg). Karta pocztowa przedstawia panoramę miasta Elbląga nad rzeką Elbląg. Po prawej stronie widoczny budynek dawnego Gimnazjum Akademickiego w Elblągu, a obecnie Muzeum Archeologiczno-Historycznego. Gimnazjum Elbląskie było protestancką humanistyczną szkołą szczebla średniego dla chłopców funkcjonującą w Elblągu w latach 1535–1772. Była to pierwsza szkoła średnia założona na terenie Polski. Początkowo Gimnazjum mieściło się w budynku klasztornym zajmowanym uprzednio przez brygidki gdańskie, w 1599 roku szkoła otrzymała nowy gmach i funkcjonowała w nim aż do 1772 roku, kiedy to Elbląg dostał się pod panowanie Prus. Na przestrzeni wieków w Gimnazjum uczyli m.in. Jan Amos Komeński, Wilhelm Gnapheus, Petrus Dathenus, Joachim Pastorius, Jan Sprengel, Bruno Ehrlich etc. Najświetniejszy okres działalności szkoły przypada na pierwsze lata po założeniu oraz za czasów rektora Jana Myliusa (1598–1629), kiedy to gimnazjum zyskało rangę gimnazjum akademickiego. Natomiast w okresie Oświecenia szkoła osiągnęła najwyższy poziom naukowy i dydaktyczny. W 1961 roku budynek elbląskiego Gimnazjum wpisany został na listę zabytków nieruchomych. Na wprost nad dachami kamienic widoczna wieża kościoła świętego Mikołaja. Pierwsza wzmianka o kościele pochodzi z dokumentu lokacyjnego Starego Miasta Elbląga, wystawionego 10 kwietnia 1246 roku przez wielkiego mistrza krzyżackiego Henryka von Hohenhole. Wymienia się w nim proboszcza tej świątyni. Prawdopodobnie zaczęto ją wznosić już w 1240 roku. Nadano jej wówczas wezwanie św. Mikołaja, patrona kupców i żeglarzy. Kościół budowany w kilku etapach. W połowie XIII w. wzniesiono krótkie prezbiterium i niski korpus halowy. Między latami 1300-1330 dobudowano od zachodu masywną wieżę. W latach 1330-1380 podwyższono nawę główną i przekształcono kościół w bazylikę i dobudowano kaplicę Mariacką. Do roku 1428 powstały kaplice między przyporami. W latach 1483-1511 podwyższono nawy boczne i kaplice przywracając kościołowi układ halowy. W 1777 roku w wyniku pożaru zawaliła się wieża, zniszczone zostały dachy i sklepienia oraz część wyposażenia. W latach 1787-88 w czasie odbudowy wnętrza nakryto drewnianymi sklepieniami. Odbudowa wieży miała miejsce dopiero w 1906 roku. Znacznie większe zniszczenia dotknęły kościół w 1945 roku w wyniku działań wojennych. Odbudowa świątyni prowadzona była w latach 1954-1965. W 1992 roku wraz z utworzeniem diecezji elbląskiej kościół został podniesiony do godności katedry. Lokalizacja oryginału - w zbiorach prywatnych Artura Jaroszewskiego.