Tytuł według nadruku na awersie. Nazwa wydawcy według nadruku na rewersie. Pocztówka z obiegu, z datą stempla pocztowego 17 listopada 1916 roku. Na rewersie tekst rękopiśmienny w języku niemieckim datowany 17 listopada 1916 roku, adresowany do Pani Jeanne [Rotschie] w alzackim Colmar. Karta pocztowa przedstawia fragment rzeki Elbląg z widocznymi kamienicami Starego Miasta i górującą nad nimi wieżą kościoła świętego Mikołaja, wtedy jedynego kościoła katolickiego w starej części miasta. Pierwsza wzmianka o kościele pochodzi z dokumentu lokacyjnego Starego Miasta Elbląga, wystawionego 10 kwietnia 1246 roku przez wielkiego mistrza krzyżackiego Henryka von Hohenhole. Wymienia się w nim proboszcza tej świątyni. Prawdopodobnie zaczęto ją wznosić już w 1240 roku. Nadano jej wówczas wezwanie św. Mikołaja, patrona kupców i żeglarzy. Kościół budowany w kilku etapach. W połowie XIII w. wzniesiono krótkie prezbiterium i niski korpus halowy. Między latami 1300-1330 dobudowano od zachodu masywną wieżę. W latach 1330-1380 podwyższono nawę główną i przekształcono kościół w bazylikę i dobudowano kaplicę Mariacką. Do roku 1428 powstały kaplice między przyporami. W latach 1483-1511 podwyższono nawy boczne i kaplice przywracając kościołowi układ halowy. W 1777 roku w wyniku pożaru zawaliła się wieża, zniszczone zostały dachy i sklepienia oraz część wyposażenia. W latach 1787-88 w czasie odbudowy wnętrza nakryto drewnianymi sklepieniami. Odbudowa wieży miała miejsce dopiero w 1906 roku. Znacznie większe zniszczenia dotknęły kościół w 1945 roku w wyniku działań wojennych. Odbudowa świątyni prowadzona była w latach 1954-1965. W 1992 roku wraz z utworzeniem diecezji elbląskiej kościół został podniesiony do godności katedry. Lokalizacja oryginału - w zasobach prywatnych.