Elbing. Altstadt am Elbingfluss (Elbląg. Stare Miasto nad rzeką Elbląg) - pocztówka

Opis dokumentu

Tytuł według nadruku na awersie. Nazwa wydawcy według nadruku na rewersie. Pocztówka z obiegu, z oderwanym znaczkiem i nie znanym z tego powodu datowaniem. Na rewersie tekst rękopiśmienny w języku niemieckim. Karta pocztowa przedstawia panoramę Starego Miasta nad rzeką Elbląg, z fragmentem mostu Wysokiego i rzędem przybrzeżnych kamienic Starego Miasta, nad którymi góruje wieża kościoła świętego Mikołaja. Pierwsza wzmianka o lokalizacji mostu Wysokiego w tym miejscu pochodzi z 1322 roku, wtedy był nazywany mostem Kogi. Jego drewniana konstrukcja umożliwiała przepływanie pod nim małych statków. Był kilkakrotnie przebudowywany m.in. w roku 1414, 1684 i 1744. Nazwę mostu Wysokiego bądź Wyżynnego uzyskał po budowie drugiego sąsiedniego mostu. 8 lipca 1917 r. konstrukcja spłonęła. W 1922 roku rozpisano konkurs na jej odbudowę, którą zrealizowała firma Beuchelt Co. ze Śląska. Nowy most Wysoki o nowoczesnej konstrukcji oddano 20 sierpnia 1926 r. W okresie jego odbudowy obok funkcjonował most pontonowy, rozsuwany na czas przepływu statków. W czasie działań wojennych w 1945 roku most ponownie został zniszczony. Dopiero w latach 80. XX wieku, korzystając z zachowanych przyczółków, zamiast mostu powstała kładka dla pieszych. Dzisiaj miejsce kładki zajmuje most zwodzony, przypominający konstrukcję z 1926 roku. Najwcześniejsze z kolei informacje o kościele św. Mikołaja pochodzą z dokumentu lokacyjnego Starego Miasta Elbląga, wystawionego 10 kwietnia 1246 roku przez wielkiego mistrza krzyżackiego Henryka von Hohenhole. Wymienia się w nim proboszcza tej świątyni. Prawdopodobnie zaczęto ją wznosić już w 1240 roku. Nadano jej wówczas wezwanie św. Mikołaja, patrona kupców i żeglarzy. Kościół budowany w kilku etapach. W połowie XIII w. wzniesiono krótkie prezbiterium i niski korpus halowy. Między latami 1300-1330 dobudowano od zachodu masywną wieżę. W latach 1330-1380 podwyższono nawę główną i przekształcono kościół w bazylikę i dobudowano kaplicę Mariacką. Do roku 1428 powstały kaplice między przyporami. W latach 1483-1511 podwyższono nawy boczne i kaplice przywracając kościołowi układ halowy. W 1777 roku w wyniku pożaru zawaliła się wieża, zniszczone zostały dachy i sklepienia oraz część wyposażenia. W latach 1787-88 w czasie odbudowy wnętrza nakryto drewnianymi sklepieniami. Odbudowa wieży miała miejsce dopiero w 1906 roku. Znacznie większe zniszczenia dotknęły kościół w 1945 roku w wyniku działań wojennych. Odbudowa świątyni prowadzona była w latach 1954-1965. W 1992 roku wraz z utworzeniem diecezji elbląskiej kościół został podniesiony do godności katedry. Lokalizacja oryginału - w zbiorach prywatnych Artura Jaroszewskiego.