Dürer. Geschichte seines Lebens und seiner Kunst

Opis dokumentu

Dürer. Geschichte seines Lebens und seiner Kunst (Lipsk, 1876) - opatrzona rycinami i ilustracjami obszerna monografia niemieckiego malarza i grafika, jednego z najwybitniejszych przedstawicieli przełomu średniowiecza i renesansu, pierwszego wielkiego drzeworytnika Albrechta Dürera (1471-1528), w opracowaniu austriackiego historyka sztuki, zaliczanego do założycieli Wiedeńskiej Szkoły Historii Sztuki Moritza Thausinga (1838-1884). Albrecht Dürer urodził się w 1471 r. w Norymberdze, zmarł tamże w roku 1528. Był  malarzem i grafikiem, teoretykiem sztuki, geometrii i perspektywy linearnej. Prace podpisywał Albertus Dürer Noricus, Dürer Alemanus lub najczęściej monogramem AD. W odróżnieniu od mniej znanego ojca Albrechta Dürera starszego nazywano go Albrechtem Dürerem młodszym (niem. Albrecht Dürer der Jüngere). Z początku uczył się na złotnika u swojego ojca. Później artystyczne umiejętności doskonalił w warsztacie Michaela Wolgemuta. Uważa się, że największy wpływ na twórczość Dürera wywarły podróże do Włoch. To one ukształtowały jego postawę artystyczną, która łączy w sobie cechy sztuki północnej i śródziemnomorskiej. Malarz znany jest przede wszystkim z autoportretów, drzeworytów i miedziorytów. Był także autorem dzieł z zakresu teorii sztuki m.in.Pouczenia o mierzeniu cyrklem i linią czy Traktatu o proporcjach ciała ludzkiego. Artysta bardzo interesował się też wojskowością, a głównie obronnością. To na podstawie jego planów i rysunków wybudowano mury obronne niemieckiego miasteczka Ulm. Malarz zmarł, jako doceniony artysta w całej Europie pozostawiając po sobie dość pokaźny majątek. Jego dom służy dziś, jako muzeum, a grób do dziś jest odwiedzany przez miłośników jego talentu. Pozostawił po sobie ok. 70 obrazów, 100 miedziorytów i akwafort, 250 drzeworytów oraz ok. 1000 rysunków.