Doctrinae de peccato originali explicatio ortodoxa et methodica...

Opis dokumentu

W druku tym znajduje się uzasadnienie i wyjaśnienie luterańskiej doktryny o grzechu pierworodnym, dokonane dla uzyskania stopnia doktora teologii przez czterech uczonych: Christophera Gundermanna (ok. 1550-po1592), Petera Calaminusa (1556-1598), Gregora Schönfeldta (1559-1628) i Johanna Christopha Flurera (przed 1570-po1604). Ich tezy przedstawione zostały na Uniwersytecie w Wittenberdze we wrześniu 1590 roku, w czasie publicznej obrony, której przewodniczył Urban Pierius. Pierwsza część, jest autorstwa Gundermanna, wówczas profesora teologii w Lipsku, obejmuje definicję grzechu i przedstawienie rozumienia grzechu pierworodnego w kategoriach winy i kary. Autor koncentruje się na karze, a więc wielorakim zepsuciu natury ludzkiej – efektach grzechu pierworodnego, powołując się na Pismo św. oraz pisarzy chrześcijańskich m.in. św. Cypriana, Augustyna, Bonawenturę, Marcina Lutra. Od tezy XXVII wykład dotyczący przyczyn grzechu pierworodnego oraz jego pierwszego podmiotu, tj. Adama, prezentuje Calaminus. Pojawiają się tutaj powtórzenia dotyczące efektów grzechu pierworodnego. Następnie od tezy LVII wykład przejmuje Schönfeldt. Wspierając się na tekstach św. Augustyna przedstawia on kolejne efekty grzechu pierworodnego oraz rozwija doktrynę o świętych i o chrzcie. W tezie XCVI Flurer rozpoczyna prezentację najważniejszych, z punktu widzenia luteranina, herezji dotyczących grzechu pierworodnego, z których pojawia się pelagianizm, scholastycyzm, koncepcje jezuickie, oraz manicheizm i  Matthias Flacius, luteranin pozostający w sporze z teologami wittenberskimi, głoszący substancjalność grzechu pierworodnego. Druk współoprawny (klocek introligatorski), sygn. Pol.6.II.1328-Pol.6.II.1361. Format bibliograficzny: 4. Superekslibris: Samuel Meienreis. Pieczątki: 1, 10, 11. Dawne sygnatury: M.5, U.5, Z IIII?. Zewnętrzne oznaczenia: DT; pęknięcie zwięzów między blokiem a oprawą, poluzowanie oprawy, uszkodzenie przegubów; niewielkie deformacje; średnie zabrudzenia/zacieki/zaplamienia; niewielkie ubytki spowodowane przez owady. W 2010 r. druk poddano konserwacji zachowawczej w ramach projektu „Konserwacja zachowawcza druków XV-XVII w. Biblioteki Elbląskiej”.