Die Volkssagen Ostpreußens, Litthauens und Westpreußens. Neue Ausgabe.

Opis dokumentu

Podania ludowe Prus Wschodnich, Litwy i Prus Zachodnich, zebrane przez W. J. A. Tettau’a oraz J. D. H. Temme – nowe wydanie. W tych czasach dział etnografii, zajmujący się zbieraniem i badaniem legend, baśni, piosenek etc. dopiero od ok. pięćdziesięciu lat postrzegany był jako „poważna” dziedzina wiedzy. Według autorów zbioru, wartość podań ludowych polega na tym, iż w wierny sposób oddają one „ducha narodu”. Ze względu na ścisłe powiązania z realiami życia są też bogatym źródłem wiedzy na temat warunków klimatycznych, geologicznych, wierzeń religijnych, mentalności etc. Piosenka ludowa ma się natomiast odróżniać od legendy swoją „subiektywnością” i brakiem koniecznego nawiązywania do konkretnego miejsca, czasu, okoliczności. Jest to też cecha baśni, z tym, że ta ostatnia celowo i całkowicie zrywa z realnością.Autorzy dzielą podania na dwie zasadnicze grupy: historyczne i powiązane z konkretnym miejscem. Z elbląskich legend przytoczone są podania o cudownym ocaleniu miasta przed napadem krzyżackim w 1521, odnalezieniu hostii w spalonym kościele św. Jerzego (nowy kościół wzniesiono na pamiątkę tego zdarzenia pod wezwaniem Bożego Ciała) oraz o zatopieniu pogan, którzy targnęli się na kościół, w podelbląskim jeziorze. W suplemencie informacje na temat zwyczajów i przesądów ludowych na wyżej wymienionych terenach.