Monografia omawia stosunki społeczne, handel, rzemiosło i reprezentację wyborczą w tzw. miastach i wolnościach Królewca. Królewiec składał się mianowicie pierwotnie z trzech samodzielnych miast (Stare Miasto, Lipnik i Knipawa), którew 1724 r. połączone zostały w jeden organizm miejski. Wolnościami zwano natomiast osiedla podległe królewieckiemu zamkowi lub mieszkańcom miast, na terenie których leżały. Ludność Królewca dzieliła się na trzy duże grupy:1) szlachtę, tzw. Eximirten (urzędnicy królewscy i tytularni, właściciele uprzywilejowanych domów, członkowie Akademii i kolonii francuskiej) oraz wojskowych, 2) tzw. „chronionych krewnych” (Żydzi, czeladnicy, terminatorzy, robotnicy i pracownicy dniówkowi) oraz 3) mieszczaństwo (tzw. wielko- i drobnomieszczaństwo). Główną przyczyną prosperity Królewca był prężnie rozwijający się handel i rzemiosło. W mieście działała wielka liczba dobrze zorganizowanych cechów (spośród których najważniejszym był cech słodowników) oraz grup rzemieślników nie zrzeszonych w cechach (należeli do nich m.in. destylatorzy, cukiernicy, kucharze, karczmarze, furmani, ogrodnicy, drukarze perkalu, lalkarze, wytwórcy szkatułek i żagli, odlewnicy miedzi i czcionki drukarskiej, lakiernicy. Szczególnymi względami cieszyli się artyści, których władze miejskie usiłowałyzachęcać do osiedlania się w mieście za sprawą specjalnych przywilejów.