Die schöne Litteratur Deutschlands während des achtzehnten Jahrhunderts

Opis dokumentu

Die schöne Litteratur Deutschlands während des achtzehnten Jahrhunderts - pierwsze wydanie dwutomowego dzieła zawierającego obszerną prezentację literatury niemieckiej XVIII wieku w opracowaniu niemieckiego pisarza, literaturoznawcy, historyka literatury Franza Horna (1781-1837). Oba tym zostały wydane w Berlinie i Szczecinie,  pierwszy w 1812 roku, natomiast kolejny, rok później w 1813. Już w przedmowie autor zaznacza, że ​​nie chce dostarczać czystej opowieści, ale raczej krytykę i ocenę opartą na własnym osądzie, „…ponieważ często wydaje mi się, że co najmniej dwie trzecie naszej historii literatury jest prawie zbędne, ponieważ zwykle powtarzamy tylko to, co już powiedzieliśmy wcześniej…”. Początki literatury niemieckiej sięgają wczesnego średniowiecza. Pierwsze zabytki piśmiennictwa niemieckiego pochodzą z drugiej połowy VII wieku. W XII wieku narodziła się niemiecka epika. Najsławniejszym i najbardziej znanym germańskim utworem epickim jest epos Pieśń o Nibelungach, opowiadający dzieje księcia Zygfryda i Krymhildy. Kanon literatury niemieckiej zrodził się natomiast w XVIII wieku i to właśnie ta literatura wraz z jej najważniejszymi wydarzeniami, z uwzględnieniem kontekstu historycznego i kulturalnego, procesami rozwoju niezwykle bogatej i różnorodnej twórczości literackiej i prądów literackich jest przedmiotem analizy autora na przeszło siedmiuset stronach publikacji. Horn odnosi się do szerokiego grona autorów i ich twórczości. Wśród nich znaleźli się m.in.: prekursorzy niemieckiego oświecenia (Christian Thomasius, Gottfried Wilhelm Leibniz, Christian Wolff); twórca nowego klasycystycznego kanonu poetyki Johann Christoph Gottsched; przedstawiciele racjonalizmu (Christian Fürchtegott Gellert, Albrecht von Haller czy Bartold Heinrich Brookes); przeciwstawiający się wzorcom klasycyzmu Friedrich Gottlieb Klopstock; wybitny powieściopisarz i autor pierwszej ważnej powieści edukacyjnej Christoph Martin Wiegand, przedstawiciele ruchu literackiego Sturm und Drang (Friedrich Maksymilian Klinger, Johann Wolfgang von Goethe, Friedrich Schiller); przedstawiciele pogranicza klasyki i romantyzmu oraz wielu, wielu innych.