Die Religion innerhalb der Grenzen der bloßen Vernunft

Opis dokumentu

Wydana w 1794 roku w Królewcu (niem. Königsberg) Religia w granicach samego rozumu (niem. Die Religion innerhalb der Grenzen der bloßen Vernunft) Immanuela Kanta (1724-1804) - niemieckiego filozofa oświeceniowego, inicjatora klasycznej filozofii niemieckiej, profesora logiki i metafizyki na Uniwersytecie Albrechta w Królewcu, jednego z najwybitniejszych reprezentantów oświecenia. W liczącym ponad trzysta stron traktacie filozoficznym stanowiącym swoistą krytyczną rozprawę nad ludzką religijnością, duchowością i rolą religii w przestrzeni publicznej autor dowodzi, że najważniejszym i z niczym nieporównywalnym celem religii jest wzmacnianie w człowieku moralnej predyspozycji do dobra. Celu tego nie powinny przesłaniać ani żadne działania instytucjonalne, ani formy religijności, sprowadzające się wyłącznie do kultu bądź do uznawania treści dogmatycznych. Wszelkie religie pozytywne (objawione, historyczne) traktuje jako środek wychowujący ludzi do czystej religii rozumu, która przedstawia obowiązki moralne jako Boskie przykazania. Punktem wyjścia filozofii religii Kanta jest pytanie o naturę i genezę zła. Jego zdaniem etyka musi prowadzić do religii, bo tylko religijna wspólnota może dawać nadzieję na skuteczne urzeczywistnienie dobra.