Die reiche Kapelle in der Königlichen Residenz zu München

Opis dokumentu

Die reiche Kapelle in der Königlichen Residenz zu München (Monachium, 1914) - publikacja opisująca słowem a przede wszystkim obrazem Reiche Kapelle (pol. Bogata Kaplica) znajdującej się w rezydencji królów Bawarii w Monachium w Niemczech, w opracowaniu niemieckiego duchownego, malarza sakralnego, historyka sztuki i jednego z założycieli Deutsche Gesellschaft für christliche Kunst (pol. Niemieckie Towarzystwo Sztuki Chrześcijańskiej) Sebastiana Staudhamera (1857-1945). Publikacja zawiera szczegółowy opis kaplicy i znajdujących się w niej zabytków sztuki sakralnej.  Reiche Kapelle odgrywała rolę prywatnej kaplicy jednego z najbardziej znanych Wittelsbachów, Maksymiliana I Witelsbacha (1573-1651) - księcia Bawarii od 1597 roku, elektora Palatynatu Reńskiego w latach 1623-1648, elektora Bawarii od 1648 roku. Jak sama nazwa wskazuje, wyjątkowo bogato zdobiona. Kaplica, konsekrowana w 1607 roku, była prywatną salą modlitewną księcia Maksymiliana I jego żony. Ogólny projekt tego wspaniałego pomieszczenia, który jest szczegółowy i zróżnicowany, przypisuje się Hansowi Krumpperowi (1570?-1634). Przechowywano tu skarbiec sanktuarium, zbiór cennych relikwii, czyli szczątków cielesnych świętych, jak również przedmiotów, które należały do ​ich najbliższego otoczenia lub miały z nimi bliski kontakt. Z okazji uroczystych świąt w XVII wieku na ołtarzu umieszczano np. figurkę rycerza św. Jerzego z relikwiami tego świętego. Dzięki dobroczynnej mocy przypisywanej relikwiom Reiche Kapelle stała się ideowym i duchowym centrum barokowej rezydencji. Zgodnie ze swoją wysoką rangą kaplica została szczególnie wspaniale ozdobiona kolorowym marmurem i złoconymi płaskorzeźbami. Wielobarwna inkrustowana posadzka przedstawia geometryczne kształty wykonane z porfiru i różnych rodzajów marmuru z ametystową różą pośrodku. Ściany pokryte są panelami Scagliola, intarsjami ze stiuku w jaskrawych kolorach, które przedstawiają artystycznie malownicze przedstawienia i ornamenty kwiatowe i wyglądają jak prawdziwy marmur ze względu na błyszczącą, polerowaną powierzchnię. Strefa sklepienia ma złocone sztukaterie i płaskorzeźby z terakoty na lazurowym tle. Tematyka płaskorzeźb to zmartwychwstanie i wniebowstąpienie Chrystusa, życie Maryi, apostołowie i święci etc. Wiele z oryginalnego wyposażenia można nadal podziwiać w oryginalnym miejscu. Należą do nich ołtarz z niezwykle wysokiej jakości srebrnymi płaskorzeźbami autorstwa augsburskich złotników Hansa Schhebela i Jacoba Anthoniego, bogato zdobione wspaniałe organy etc.