Die neue deutsche Kolonialpolitik

Typ: Książka Rok publikacji: 1933 Miejsce publikacji: München Autor:
  • Sell, Manfred Paul August Siegfried
Strony: [ 2 ]; 40 Sygnatura: KD.17650 biblioteka cyfrowa link Języki: ger Hasła kluczowe:
  • Niemcy - 20 w.
  • Historia
  • Niemiecka polityka kolonialna
  • Niemiecka myśl geopolityczna
  • Propaganda narodowosocjalistyczna
  • Sell, Manfred Paul August Siegfried (1902-1971)
Pobierz plik XML Pobierz plik TXT Kategorie:
Data dodania: 03.11.2023

Opis dokumentu

Die neue deutsche Kolonialpolitik (Monachium, 1933) - jedna z licznych ówcześnie publikacji propagandowych, której tematyka dotyczy kwestii nowej polityki kolonialnej Niemiec, propagującej działania rewizjonistyczno-rewindykacyjne w opracowaniu niemieckiego historyka i ekonomisty, członka NSDAP Manfreda Paula Augusta Siegfrieda Sella (1902-1971). Cesarstwo Niemieckie na przełomie XIX i XX wieku prowadziło politykę, polegająca na utrzymywaniu w zależności gospodarczej niektórych słabo rozwiniętych krajów oraz wykorzystywaniu ich zasobów ludzkich i surowcowych. Efektem tego było posiadanie niewielkiej w porównaniu z innymi ówczesnymi europejskimi mocarstwami liczby kolonii. Spośród niemieckich zdobyczy kolonialnych najważniejsze znaczenie strategiczno-polityczne i gospodarcze miały kolonie w Afryce. Jednak ich obszar, bogactwa naturalne i możliwości eksploatacji były mocno ograniczone, dlatego też szybko rozwijające się Niemcy ciągle poszukiwały nowych kolonii. Większość terytoriów była jednak zagarnięta przez inne kraje, dlatego też Cesarstwo Niemieckie za wszelką cenę starało się walczyć o nowe tereny, mimo że groziło to wybuchem wojny światowej. Kolonialne postanowienia traktatu wersalskiego wywołały w Niemczech wielkie oburzenie. Dla wielu zarzut, że Niemcy poniosły porażkę „w obszarze cywilizacji kolonialnej”, był szczególnie poważny, gdyż tzw. cywilizacja kolonii była centralnym współczesnym dyskursem legitymizującym kolonizację. W ten sposób państwa imperialne przynosiły koloniom błogosławieństwa cywilizacji europejskiej i w ten sposób przyczyniały się do rozwoju pozornie zacofanych społeczeństw. Dla państw europejskich posiadłości kolonialne były zatem nagrodą za własny rozwój i dowodem na to, że nadają się na wzorce do naśladowania. Tęsknota za utraconymi koloniami stanowiła dla Niemców jeden z elementów poczucia „wersalskiej krzywdy”. W niniejszym materiale autor rozważa możliwe opcje dotyczące nowej polityki kolonialnej i wskazuje główne cele jej prowadzenia. Zwraca uwagę iż jednym z celów winno być przyspieszenie i ostateczne rozwiązanie kwestii „niemieckiego niedoboru powierzchni”, którego nie można jednak osiągnąć wyłącznie w drodze osadnictwa zagranicznego na dużą skalę oraz przede wszystkim trwały politycznie i militarnie udział Niemiec i stumilionowego narodu niemieckiego w polityce światowej. Opracowanie opublikowano jako zeszyt 51 w serii Nationalsozialistische Bibliothek. W latach 1927-1935 w Nationalsozialistische Bibliothek ukazały się łącznie 54 tytuły, które przedstawiały narodowosocjalistyczną odpowiedź na podstawowe problemy tamtych czasów.