Die Massage und ihre Verwerthung in den verschiedenen Disciplinen der praktischen Medicin

Opis dokumentu

Die Massage und ihre Verwerthung in den verschiedenen Disciplinen der praktischen Medicin (Lipsk, Wiedeń, 1886) - XIX-wieczna publikacja z zakresu fizjoterapii i medycyny opisująca zagadnienie masażu i jego zastosowania w różnych gałęziach medycyny praktycznej, której autorem jest lekarz, pisarz i publicysta Albert Reibmayr (1848-1918). Poprzedzone krótkim wstępem opracowanie podzielone zostało na osiem rozdziałów. Każdy z nich został opatrzonych obszerną bibliografią. Rozdział pierwszy omawia ówczesne techniki masażu. Drugi opisuje wpływ masażu na fizjologię organizmu człowieka. Rozdziały III-VIII podejmują kolejno zagadnienie zastosowania masażu w medycynie wewnętrznej, (chorobach wewnętrznych), chirurgii, położnictwie, ginekologii, okulistyce i współczesnej nam laryngologii. Historia masażu wywodzi się ze starożytności, kiedy to był on uzupełnieniem obrzędów religijnych, a z czasem części oddziaływań medycyny ludowej. Zapoczątkowany w Indiach i Chinach, stanowił naturalną metodę leczniczą. Już Hipokrates, a potem Celsus i Galena wskazywali na wykorzystanie masażu w poszczególnych jednostkach chorobowych. W XVI wieku techniką masażu zajął się francuski lekarz Ambroise Paré (ok.1510-1590). W wyniku badań nad fizjologią masażu oraz w oparciu o obserwację pozytywnych skutków masażu u chorych po operacjach, w swojej pracy naukowej ogłosił on masaż jako oficjalną metodę leczenia. Tym samym problemem zajmował się w XVII wieku lekarz Friedrich Hoffman (1600–1672). Opierając się na własnych badaniach i obserwacjach opracował program stosowania masażu w licznych przypadkach chorobowych. W XIX wieku największy wkład w rozwój masażu leczniczego włożył szwedzki lekarz Per Henrik Ling (1776–1839). Został on współautorem „szwedzkiej gimnastyki”, w zakres której wchodzi masaż leczniczy. Zasady masażu ze wskazaniami i przeciwwskazaniami do jego wykonywania określił holenderski lekarz Johan Mezger (1839–1909). Powołał on do życia prawdziwą szkołę masażu klasycznego i uważany jest za autora „masażu naukowego”.