Die Frage : Ob Archimedes die Römische Flotte unter dem Feldherrn Marcello durch Brennspiegel verbrannt habe? Wird untersuchet, und hiernächst: wie vorträglich die Mathematik dem gemeinen Wesen ist

Opis dokumentu

Rozprawa, opublikowana w 1758 roku, autorstwa Johanna Christopha Bischofa, nauczyciela matematyki i fizyki w Królewskim Gimnazjum Akademickim w Szczecinie. Treść opracowania koncentruje się na kontrowersyjnym po dziś dzień zagadnieniu tzw. płonących luster Archimedesa. Lustro Archimedesawedług przekazywanych ustnie na przestrzeni lat podań i legend oraz bizantyjskiego kronikarza Johannesa Zonarasa było typem  broni solarnej stworzonej przez Archimedesa (ok. 287-212 p.n.e.) - greckiego filozofa przyrody i matematyka. Podczas oblężenia Syrakuz (w latach 214-212 p.n.e.) przez Markusa Claudiusa Marcellusa (ok. 268 -208 p.n.e.) - konsula rzymskiego, jednego z dowódców armii Republiki Rzymskiej, Archimedes miał zostać poproszony o pomoc w obronie miasta. Jego wynalazki miały znacząco zmienić przebieg bitwy. Skonstruował on specjalne lustro, które posłużyło jako broń przeciw statkom najeźdźców. Było to paraboliczne lustro o dużej powierzchni bądź kilkanaście/kilkadziesiąt mniejszych luster, które odbijały promienie słoneczne i skupiały je na odległym o kilkadziesiąt metrów punkcie. Odbita energia słoneczna skupiona na kadłubach drewnianych statków, pod wpływem temperatury, miała powodować ich zapłon. Do dziś istnieje wiele wątpliwości co do  prawdziwość przekazywanej z pokolenia na pokolenie opowieści o niezwykłej broni solarnej wynalezionej przez Archimedesa. Wątpliwości tych nie budzi z pewnością fakt, że sama metoda wzniecania ognia jest wiarygodna. Kontrowersje budzi jednak skuteczność tej metody jako broni na odległości rzędu kilkudziesięciu metrów, jak miałoby to być w przypadku wynalazku Archimedesa. Treść rozprawy autor uzupełnia dodatkowo o opis korzyści płynących dla nauki w sensie ogólnym, wynikających z wykorzystywania i stosowania szeroko pojętych nauk matematycznych. Dokument współoprawny z innymi drukami (klocek introligatorski), sygn. Pol.8.II.296-Pol.8.II.299.