Die fahrenden Leute in der deutschen Vergangenheit […]

Opis dokumentu

Die fahrenden Leute in der deutschen Vergangenheit (Lipsk, 1902) - publikacja z zakresu historii kultury niemieckiej, której autorem jest niemiecki germanista, historyk sztuki i publicysta Theodor Eugene Hampe (1866-1933), wydana jako 10 tom popularnej serii wydawniczej Monographien zur deutschen Kulturgeschichte, opublikowanej w latach 1899-1909. Bogato ilustrowana oryginalnymi starymi, zwłaszcza XV i XVI-wiecznymi  rycinami praca obrazuje, od czasów wczesnego średniowiecza aż po czasy nowożytne, historię podróżowania (wędrowania) tzw. „ludzi luźnych” ,którzy z wielką swobodą przemieszczali się z miejsca na miejsce pod wpływem różnych czynników: od zwykłych czynników ekonomicznych począwszy, przez przymus ucieczki po chęć poznania nowego etc. Wędrowny sposób spędzania życia, zwłaszcza u schyłku średniowiecza był niezwykle popularny. Luźnymi stawali się (lub musieli się stawać) wszyscy, którzy na pewien nawet czas opuszczali miejsce swojego stałego zamieszkania, by żyć na gościńcu. W swojej pracy autor kreśli obraz różnych grup społecznych m.in. wędrujących chłopów, duchownych niższego szczebla, pielgrzymów, robotników sezonowych, żebraków czy wędrowców "zawodowych", jakimi byli m.in. pątnicy, kuglarze, wędrowni artyści, śpiewacy, kramarze etc.