Die Erziehung des Bürgers zum Gebrauch des gefunden Verstandes, und zur gemeinnützigen Geschäfftigkeit […]

Opis dokumentu

Niemieckojęzyczny traktat z dziedziny pedagogiki o edukacji obywateli wydany w 1776 roku w Kopenhadze. Autorem opracowania jest Friedrich Gabriel Resewitz (1729-1806) - opat, pedagog, wychowawca i polityk oświatowy, od 1776 roku kaznodzieja niemieckojęzycznego kościoła św. Piotra w Kopenhadze. Wiek pedagogiki, jak zwykło się nazywać oświecenie, to czas upowszechniania wiedzy oraz propagowania nowych poglądów na szkolnictwo, edukację oraz wychowanie. Oświeceniowi filozofowie uważali, że przez wychowanie i naukę można zmienić umysłowość człowieka. W XVIII wieku w krajach należących do Rzeszy Niemieckiej wychowanie przechodziło spod dominacji Kościoła w ręce państwa.Następstwem tego były modyfikacje w programach nauczania i nowe podejście do szeroko pojętej edukacji obywateli. Twórczość pisarska Resewitza była wysoko ceniona w środowisku osiemnastowiecznych racjonalistów. Jego poglądy, reprezentatywne dla epoki oświecenia, przyczyniły się do rozwoju niemieckich szkół średnich. Jako administrator klasztoru i szkoły, a przede wszystkim nauczyciel, który w codziennej pracy stykał się z problemami, widział potrzebę zmian w oświacie i systemie edukacji obywateli. W materiale autor podkreśla m.in. konieczność i korzyści płynące z funkcjonowania ośrodków wychowawczych, poddaje opisowi różnego rodzaju placówki edukacyjne, wskazuje na sposób prowadzenia zajęć dla poszczególnych grup społecznych, konieczność modyfikacji programów nauczania etc. Odrębny rozdział poświęca dyscyplinie i systemowi kar w placówkach wychowawczych.