Die Deutschen Schutzgebiete in Afrika und der Südsee 1912/13

Opis dokumentu

Sprawozdania Urzędu Kolonialnego Rzeszy (Reichs-Kolonialamt) na temat niemieckich protektoratów a Afryce i na Pacyfiku z lat 1912/1913. Tuz przed wybuchem I wojny światowej do Niemiec należały Niemiecka Afryka Wschodnia, obejmująca Tanganikę, Rwandę i Burundi, Niemiecka Afryka Południowo-Zachodnia (teren dzisiejszej Namibii), tzw. Togoland (Togo i wsch. część Ghany)  oraz Nowa Gwinea Niemiecka, obejmująca część Nowej Gwinei i pomniejsze wyspy na Oceanie Spokojnym.

Publikacja podzielona jest na część sprawozdawczą i część statystyczną. Część sprawozdawcza zawiera dokładne raporty na temat administracji, demografii i gospodarki w koloniach. Część statystyczna zawiera przedstawione na ogół w ujęciu tabelarycznym i wykresowym dane (m. in. demograficzne - przyrost „białej ludności”, liczba ludności autochtonicznej i „mieszanej”, klimatyczne – opady, gospodarcze – statystyki produkcyjne i handlowe i inne – przestępczość, rozwój szkolnictwa i misji). Publikacja zawiera 11 map w formie „przedłużek”, obrazujących m. in. liczbę i gęstość zaludnienia ludności tubylczej, stan rozpowszechnienia endemicznych chorób, misje katolickie i ewangelickie w Niemieckiej Afryce Wschodniej.

Liczne reklamy, głównie produktów przydatnych dla kolonistów (lekarstw, poradnika na temat chorób tropikalnych, przyrządów weterynaryjnych, nawozów, prochu strzelniczego), a także m. in. Hamburskiego Instytutu Kolonialnego – hamburskiej uczelni wyższej, powstałej w 1908 r., kształcącej absolwentów na potrzeby niemieckiej ekspansji kolonialnej w Afryce, Azji i Oceanii i Deutsche Ost-Afrika-Linie – założonego w 1890 r. przedsiębiorstwa żeglugowego, organizującego rejsy do Niemieckiej Afryki Wsch.

 Na stronie tytułowej pieczęć elbląskiego przedwojennego magistratu.