Opracowanie wydane drukiem w 1892 roku w Braniewie prezentujące syntetyczny przegląd archeologicznej kolekcji jednego z najstarszych muzeów w Prusach Wschodnich utworzonego w 1880 roku przy braniewskim Królewskim Liceum Hosianum (niem. Das Antik-Archäologische Kabinett am Lyceum Hosianum in Braunsberg). Autorem publikacji jest Wilhelm Weissbrodt (1836 – 1917) – niemiecki filolog klasyczny, profesor filologii na wydziale filozofii Liceum Hosianum, pomysłodawca i twórca wspomnianego muzeum. Pierwotnym zamysłem autora było stworzenie sali historycznej stanowiącej bazę dydaktyczną dla studentów uczelni, lecz dzięki gorliwości profesora z początkowo niewielkiego zbioru gipsowych odlewów powstało pokaźne muzeum sztuki antycznej. Wśród eksponatów zgromadził w nim oprócz odlewów wiele zabytkowych inskrypcji oraz znalezisk archeologicznych. Ponadto gabinet archeologii antycznej zawierał wiele bezcennych zabytków z Grecji, Italii i Egiptu m.in. rzeźby antyczne i reliefy, detal architektoniczny, kolekcję ceramiki, terakoty aleksandryjskie, lampki rzymskie, zbiór małej plastyki greckiej, rzymskiej i egipskiej, liczne rzymskie przedmioty ze szkła i brązu, fragmenty tkaniny koptyjskiej, mumie i papirusy egipskie, oprócz tego biżuterię, broń etc. Pod koniec życia profesora katalog zbiorów liczył 1250 pozycji, z czego około połowa zbiorów była oryginałami. Muzeum istniało aż do II wojny światowej. Po wojnie zbiory uległy rozproszeniu.