Książka traktuje o tzw. starszej kronice oliwskiej – zabytku piśmienniczym na ziemiach pruskich. Początek kroniki to rok 1178 – data fundacji klasztoru oliwskiego. Autor (nieznany, jeden z mnichów tamtejszego klasztoru) opisuje pierwsze nadania dla klasztoru poczynione przez książąt Pomorza Wschodniego. Następnie włącza do narracji dłuższy rozdział o powstaniu państwa zakonnego w Prusach, od początków działalności Krzyżaków na tych ziemiach do pierwszego zwycięstwa nad Prusami w 1256 r. Ta część przerywana jest jedynie sporadycznie wzmiankami o lokalnych zdarzeniach. Następnie podjęty zostaje przerwany wątek o historii Pomorza Wschodniego i doprowadzony aż do 1350 r. Trzonem relacji są dzieje klasztoru oliwskiego, do niej dobudowane są informacje na temat historii Pomorza Wschodniego, najpierw pod panowaniem książąt pomorskich, a następnie Zakonu Krzyżackiego. Prawdopodobnie fragment dotyczący dziejów Zakonu nie jest autorstwa oliwskiego mnicha, lecz odpisany został z innego dzieła kronikarskiego. Autor – M. Perlbach omawia najstarszą historię Zakonu ujętą w kronice oliwskiej, kompozycję kroniki, właściwą (nowszą) kronikę oliwską i pochodne dzieła aż do XVI w.