Dialogues de Platon. Par le Traducteur de la République. Tome Second

Opis dokumentu

Dialogues de Platon… (Amsterdam, 1770) - drugi tom francuskiego przekładu dialogów filozoficznych Platona; gr. Πλάτων, Plátōn (424/423 p.n.e. - 348/347 p.n.e.) - wybitnego prozaika, jednego z najsłynniejszych filozofów starożytnej Grecji, ucznia Sokratesa i nauczyciela Arystotelesa. Niniejszy tom zawiera kolejne cztery dialogi Platona, cechujące się wysokim kunsztem pod względem formy i treści, w których zawarł on część swej nauki. Należą do nich: Gorgiasz, czyli O retoryce - dialog, w którym retoryka zostaje doceniona jako nauka zbudowana na podstawach filozofii, zawierający zasady etyczno-poznawcze, którymi powinni posługiwać się retorzy; zaliczany do dialogów wczesnych Ion, który traktuje o relacjach pomiędzy poezją oraz wiedzą i jej przedmiotami; dialog dialektyczny Menon, czyli O cnocie, który podejmuje próbę definicji cnoty oraz zaliczany do dialogów późnych Fileb, w którym rozmówcy spierają się o to, czy najwyższe Dobro polega na przyjemności czy na mądrości. Przekład z języka greckiego dokonany został przez francuskiego księdza jezuitę, nauczyciela, tłumacza oraz mistyka i pisarza Jeana Nicolasa Grou (1731-1803). Grou, w wieku piętnastu lat wstąpił do nowicjatu jezuitów. Pierwsze śluby złożył w wieku siedemnastu lat i zgodnie ze zwyczajem Towarzystwa oddał się nauczaniu. Szczególnie upodobał sobie styl i moralność dzieł Platona i Cycerona. Jego studia nad filozofią grecką zaowocowały francuskim tłumaczeniem Państwa Platona oraz Praw Platona, a następnie jego innych dialogów.