Des Herren Marquis von Beccaria unsterbliches Werk von Verbrechen und Strafen […] Auf das Neue selbst aus dem Italiänischen übersetzet […] Herren Hofrath Hommels

Opis dokumentu

Wydany w 1778 roku we Wrocławiu (niem. Breslau) niemieckojęzyczny przekład jednego z najważniejszych traktatów epoki Oświecenia O przestępstwach i karach ( ita. Dei delitti e delle pene) z 1764, autorstwa Cesare Beccarii (1738-1794) - włoskiego prawnika i pisarza politycznego, przedstawiciela humanitaryzmu prawniczego. Tekst jest filozoficznym esejem, formułującym z pozycji filozofii oświecenia zespół przewodnich zasad, jakie winny przyświecać polityce represji karnej a zarazem krytyką podstawowych cech ówczesnego europejskiego wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych. Beccaria wychodzi m.in. z założenia, że państwo ma prawo represji karnej w ścisłych granicach konieczności a jedynym celem kary jest jej użyteczności w procesie prewencji. W związku z powyższym żąda tworzenia kodeksów karnych wykluczających wszelką dowolność i samowolę sądów. Tym samym położył grunt pod rozwój zasady legalizmu. Główne zainteresowania autora koncentrują się wokół problemu kary, jej celów i katalogu kar. Beccaria śmiało i zdecydowanie odrzuca całe okrucieństwo ówczesnej represji karnej (odrzuca m.in. konieczność i zasadność stosowania kary śmierci) a na czoło wysuwa kary stosunkowo umiarkowane, a zarazem społecznie użyteczne, a więc karę pozbawienia wolności z obowiązkiem pracy więźnia. Więzienie według autora ma być jednak więzieniem surowym i działać odstraszająco. Formułuje on również teorię przestępstwa i przeprowadza rozważania nad przyczynami przestępczości z jednej strony, a polityką zapobiegania tym zjawiskom z drugiej strony. Traktat Beccarii stał się w ciągu kliku miesięcy od wydania najmodniejszą lekturą w salonach oświeconego Paryża. Wywarł wpływ nie tylko na poglądy elit intelektualnych, ale także na postawy świata prawników, otwierając drogę do reform ustawodawczych i wpływając na kształt praktyki sądowej. Wśród wielbicieli talentu Beccarii, obok filozofów paryskich na czele z Wolterem znaleźli się m.in. wielki książę toskański Pietro Leopoldo ( późniejszy cesarz Leopold II), władca Prus Fryderyk II, caryca Katarzyna II, król polski Stanisław August Poniatowski etc. Autorem niemieckojęzycznego tłumaczenia i przedmowy do wydania jest niemiecki prawnik i reformator prawa Karl Ferdinand Hommel (1722-1781), który dzięki przekładowi dzieła zyskał przydomek niemieckiego Beccarii.