Kilkudziesięciostronicowa publikacja wydana w Gieβen, prawdopodobnie w latach trzydziestych XX wieku autorstwa dr. P. Linsera o charakterze typowo propagandowym poruszająca zagadnienie tzw. korytarza polskiego (niem. Polnischer Korridor), zwanego również pomorskim bądź gdańskim (choć nie należał do terytorium Wolnego Miasta Gdańska) lub po prostu korytarzem. Po zakończeniu I Wojny Światowej, decyzją traktatu wersalskiego, restytuowano niepodległe państwo polskie. Wśród innych ziem wchodzących w skład Odrodzonej Rzeczypospolitej, przyznano Polsce Pomorze Gdańskie oraz suwerenny dostęp do Bałtyku. Dla Niemiec, od początku negujących sens odtworzenia niepodległej Polski, nie do zaakceptowania był w szczególności fakt posiadania przez wschodniego sąsiada niezależnego dostępu do morza. Obszar ten, stał się wkrótce osią konfliktu politycznego obu państw, trwającego z różnym natężeniem przez całe międzywojenne dwudziestolecie. Niemcy z dużym powodzeniem usiłowały podważyć polskie prawa do Pomorza i zdeprecjonować polską na tym terenie obecność, a także zainteresować problemem europejską i światową opinię publiczną - przekonać ją o doznanej w Wersalu "krzywdzie". Szczególne nasilenie propagandowej akcji miało miejsce od połowy lat dwudziestych. W drugiej połowie lat trzydziestych natomiast problem "korytarza" jako rejonu oddzielającego Prusy Wschodnie od reszty Niemiec stał się jednym z kluczowych elementów dyplomatycznej gry państw europejskich, a wkrótce stał się dla III Rzeszy formalnym pretekstem do rozpętania II Wojny Światowej.