Der Kampf um Tsingtau. Eine Episode aus dem Weltkrieg 1914-18 nach Tagebuchblättern

Opis dokumentu

Der Kampf um Tsingtau… (Lipsk, 1920) - oparta na kartach pamiętnika publikacja dokumentująca przebieg wydarzeń z oblężenia kontrolowanego przez Cesarstwo Niemieckie portu w chińskim Qingdao, znanego wówczas pod niemiecką nazwą Tsingtau, które miało miejsce jesienią 1914 roku i stanowiło jeden z epizodów I wojny światowej. Autorem opracowania jest niemiecki oficer marynarki wojennej, kontradmirał Reichsmarine Waldemar Vollerthun (1869-1929), który jako naoczny świadek relacjonuje na podstawie wpisów z pamiętnika przebieg wydarzeń w Tsingtau z perspektywy oblężonych. Z fotograficzną precyzją i szczegółowością oddaje sytuację, los i nastrój swoich towarzyszy broni. Ton jego wspomnień charakteryzuje głęboki patriotyzm i poczucie obowiązku. Port w Qingdao oblegany był w okresie od 13 września do 7 listopada przez połączone siły japońsko-brytyjskie. 27 sierpnia eskadra okrętów japońskich dowodzona przez wiceadmirała Katō Sadakichi, rozpoczęła blokadę znajdującego się pod kontrolą niemiecką Jiaozhou. Do sił japońskich dołączyły 28 sierpnia: brytyjski pancernik HMS „Triumph” oraz niszczyciel HMS „Usk”. Tego dnia okręty rozpoczęły ostrzał bazy, powtarzany 11 razy w ciągu kolejnych 6 tygodni. Do operacji lądowej Japończycy wyznaczyli siły liczące 23 000 ludzi, wspierane przez 142 działa. Brytyjczycy skierowali do akcji kontyngent liczący ok. 2000 ludzi pod dowództwem generała brygady Nathaniela Waltera Barnardistona. Desant rozpoczął się 2 września w rejonie Longkou, kolejną grupę wojsk wysadzono w dniu 18 września w rejonie Laoshan. Łącznie pod koniec września siły alianckie biorące udział w oblężeniu Qingdao liczyły 58 000 żołnierzy i ponad 100 dział. Po stronie niemieckiej trwały gorączkowe przygotowania do obrony. W dniach 26 i 27 września miały miejsce wielokrotne ataki alianckie na stanowiska obrony. Dzień później miasto zostało całkowicie okrążone przez oblegających. Za każdym razem, gdy tylko Japończycy podchodzili pod umocnienia, tworząc nową linię okopów, spotykali się z gwałtowną reakcją wojsk niemieckich. W walkach brało udział również lotnictwo. Od 21 września ze zbudowanego lotniska w Tsimo zaczęły wykonywać misje trzy japońskie samoloty. Po stronie obrońców do akcji włączono dwa samoloty, których zadaniem była ocena sił przeciwnika, wyśledzenie stanowisk dział japońskich oraz akcje dywersyjne. Pierwszy z samolotów rozbił się podczas pierwszej akcji. Druga maszyna pilotowana przez Gunthera Plüschowa, określanego przez propagandę niemiecką mianem „Kondora Tsingtao” wielokrotnie uprzykrzała życie Japończykom. Przewaga w powietrzu należała jednak do Japończyków, których samoloty stopniowo niszczyły stanowiska niemieckie. Obrona niemiecka była wspierana również z morza. 31 października, w dniu urodzin cesarza, Japończycy podjęli generalny szturm na miasto, zostali jednak odparci. W tej sytuacji rozpoczęli siedmiodniowy ostrzał Qingdao, umożliwiając własnej piechocie podejście i zajęcie nowych stanowisk. Niemcy stawiali zacięty opór, otwierając ogień z ciężkich dział. Nocą 6 listopada piechocie japońskiej udało się w końcu przełamać linie obrony niemieckiej i obrońcy zmuszeni zostali do wycofania się do miasta. Japończycy zajęli wzgórza wokół Qingdao, niszcząc poszczególne punkty na pierwszej linii obrony. 7 listopada oddziały niemieckie oraz wspierające je siły austro-węgierskie złożyły broń. Miasto zostało zajęte przez Japończyków na honorowych warunkach. Obrońców internowano do Japonii, m.in. do obozu jenieckiego Bandō. Większości cywilów niemieckich pozwolono pozostać w Qingdao i prowadzić własne interesy. Większość jeńców zwolniono jednak dopiero po zakończeniu wojny na przełomie lat 1919-1920. Waldemar Vollerthun również został wzięty do niewoli przez siły japońskie w listopadzie 1914 r. Z niewoli został zwolniony pod koniec grudnia 1919 roku, publikując w 1920 roku niniejsze opracowanie.