Publikacja na temat stosunków handlowych królewieckiej wielkiej szafarni z Flandrią. Pod koniec czternastego i na początku piętnastego wieku na potrzeby handlu różnymi towarami Zakon Krzyżacki posługiwał się stworzoną przez siebie, rozbudowaną strukturą.Węzłami tej siatki były miasta handlowe, takie jak Lubeka, Nowogród i Brugia. Jednym z głównych centrów tej struktury był Królewiec, gdzie rezydował jeden z dwóch Wielkich Szafarzy – urzędników zakonnych, odpowiedzialnych za sprawy handlowe. Flandria była ważnym partnerem handlowym Zakonu, eksportowano do niej m.in bursztyn, miedź, wosk i skory, a przywożono m.in. sukno i towary kolonialne (np. przyprawy). Seria: Abhandlungen zur Handels- und Seegeschichte, B. V.