Publikacja, wydana w 1906 roku w Lipsku zawierająca tekst mowy wygłoszonej 26 sierpnia 1906 roku w Wielkim Refektarzu zespołu zamkowego w Malborku. Kompleks zamkowy w Malborku wznoszony był w kilku etapach od 1280 roku do połowy XV wieku przez zakon krzyżacki. Dzieje tego właśnie zakonu rycerskiego i jego malborskiej siedziby stanowią trzon i podstawę niniejszego wywodu, który dowodzi o niemieckiej sile, jedności, tożsamości narodowej oraz poczuciu spełnienia dziejowej misji. W kilkunastostronicowym przemówieniu znajdujmy odniesienia do wielkich mistrzów zakonu krzyżackiego: Siegfrieda von Feuchtwangera (?-1311), który w 1309 roku przeniósł centralę zakonu do Malborka czy Winricha von Kniprode ( 1310?- 1382), wielkiego mistrza w latach 1351–1382, którego panowanie uważa się za szczyt potęgi państwa zakonu krzyżackiego i moment największego rozwoju gospodarczego. W tekście nie brak odniesień do wielkiej wojny z zakonem krzyżackim, niepowodzenia bitwy pod Grunwaldem w 1410 roku (w historiografii niemieckiej nazywanej pierwszą bitwą pod Tannenbergiem) czy II pokoju toruńskiego (1466), które również traktowane są jako akty odwagi, niezłomności, bohaterstwa etc. Podkreślony jest ogromny wkład, zaangażowanie i osiągnięcia w tworzeniu tożsamości i kultury narodowej, niezłomność i hart ducha w dążeniu do celu.