De veteris numismatis potentia et qualitate Lucubratio, occasione Rubricae Codicis de eodem Argumento sive Cognitio totius rei numariae Ad intelligentiam iuris accommodata. Accessit dissertatio iuridica De numo unico, Cum multis aliis cognitioni [...]

Opis dokumentu

Praca stanowi próbę kompleksowego opisu mennictwa antycznego, głównie rzymskiego. Autor wychodzi od omówienia terminów określających pieniądz i monetę: pecunia, moneta, nummus, aes i ich etymologii. W dalszych rozdziałach omawia wpływy mennictwa greckiego na wczesne monety rzymskie, kruszce i stopy, z których starożytni Rzymianie wybijali i odlewali swoje monety, stosowane przez nich nominały, pracę mennicy rzymskiej, obecność monet w literaturze (zwłaszcza historiografii), legendy monet (inscriptiones) i umieszczane na nich symbole oraz ikonografię. Omówione zostały również antyczne fałszerstwa z rdzeniem miedzianym (subaerati) oraz działalność wczesnonowożytnych wytwórców kopii rzymskich monet i medali. Po stronie tytułowej wklejony jest miedzioryt ukazujący antyczną awersy i rewersy złotej monety z rdzeniem żelaznym (nummus aureus subferratus) i dwóch medali: duńskiego z 1677 r., określonego jako „największa moneta Europy” (Nummus Danicus totius Europae Maximus) i mniejszego, wybitego z okazji nowego roku 1700. Po głównym traktacie umieszczono krótszą Dysertację prawną o jednym pieniądzu, w której Rink stara się uzasadnić m.in. przyczyny stosowania przez Rzymian sesterca jako jednostki obrachunkowej oraz omawia kwestie ustalania wysokości kar pieniężnych oraz prawa i ustawy związane z monetami, srebrem i złotem. Brak czterech stron druku (po stronie 60 De uno nummo i dwóch ostatnich) został uzupełniony ręcznie w XVIII w. Dokument współoprawny z innymi drukami (klocek introligatorski), sygn. Pol.8.II.1195-Pol.8.II.1475.

Projekt „Digitalizacja, opracowanie i udostępnianie starodruków Biblioteki Elbląskiej” w ramach programu MKiDN Kultura cyfrowa 2019. „Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury”.