De imperio Cn. Pompei oratio

Opis dokumentu

Marek Tulliusz Cyceron (106 p.n.e.- 43 p.n.e.) - wybitny rzymski mówca, mąż stanu i filozof, popularyzator filozofii greckiej. Jego ogromny dorobek literacki stanowią dzieła retoryczne, dzieła filozoficzne, listy oraz mowy. Przywiązywał ogromną wagę do swej działalności politycznej, jednak sławę u potomnych zdobył nie jako polityk, lecz jako mówca i filozof. „De imperio Cn. Pompei oratio” (Mowa w sprawie naczelnego dowództwa Gnejusza Pompejusza) - to pierwsza polityczna mowa Cycerona. Wygłosił ją w 66 p.n.e., popierając wniosek Gajusza Maniliusza, który radził powierzyć Pompejuszowi naczelne dowództwo w wojnie z królem Pontu Mitrydatesem. Pompejusz znajdował się wtedy u szczytu sławy. Cyceron widział w nim męża zaufania stronnictwa ludowego i podporę rzeczpospolitej. Jego mowa odznacza się piękną formą, a w swej treści zbliża się do mów pochwalnych.  Inkunabuł wydany w Lipsku przez Konrada Kachelofena. W tekście liczne zapiski rękopiśmienne. Druk współoprawny (klocek introligatorski), sygn. Inc.III.111-Inc.III.113.  Format 2°. Pieczątki: 10, 11, 16.  Dawne sygnatury: A.A.I (A.A.1?). Krawędzie przycięte - barwione; typ oprawy (materiał) - biała skóra; oprawa mnisza (tłoczenia ślepe);  niewielkie ubytki spowodowane przez owady; resztki zapinek mosiężnych oraz skórzanych pasków (zapinki zamontowane odwrotnie - zaczepy na tylnej okładzinie). W 2010 r. druk poddano konserwacji zachowawczej w ramach projektu „Konserwacja zachowawcza druków XV-XVII w. Biblioteki Elbląskiej”.