Kilkudziesięciostronicowa publikacja wydana w 1869 roku w Berlinie poruszająca tematykę wojny trzydziestoletniej - konfliktu trwającego od 1618 do 1648 pomiędzy protestanckimi państwami Świętego Cesarstwa Rzymskiego wspieranymi przez inne państwa europejskie (Szwecja, Dania, Francja etc.) a katolicką dynastią Habsburgów. Materiał dotyczy w szczególności tzw. okresu szwedzkiego wojny trzydziestoletniej, przypadającego na lata 1630-1635 i zwartego w 1631 roku sojuszu szwedzko – saksońskiego. W okresie gdy Gustaw II Adolf (1594-1632) – król Szwecji w latach 1611-1632, zwany Lwem Północy wkraczał do Meklemburgii, protestanci zebrani na zjeździe w Lipsku zdecydowali się pozostać przy cesarzu. Spalenie Magdeburga przez wojska cesarskie w maju 1631 spowodowało, że elektor brandenburski Jerzy Wilhelm, landgraf heski Wilhelm i kilku pomniejszych książąt protestanckich przeszło na stronę Szwecji. Wobec zajęcia Lipska przez wojsko cesarza, do układu ze Szwedami we wrześniu przystąpił także elektor saski Jan Jerzy I Wettyn (1585-1656) – książę elektor Saksonii w latach 1611 – 1656. Dokument współoprawny z innymi drukami (klocek introligatorski), sygn. 35358a – 35358b.