Das Leben des Grafen August von Werder […]

Opis dokumentu

Das Leben des Grafen August von Werder … (Berlin, 1889) - opis życia i kariery wojskowej pruskiego generała piechoty Augusta von Werdera (1808-1887) w opracowaniu generała piechoty Emila Karla Georga Heinricha Wilhelma Alberta von Conrady (1827-1905). Biografia generała składa się z pięciu rozdziałów opisujących kolejno: lata młodzieńcze, karierę wojskową, udział i sukcesy Werdera w wojnie francusko-pruskiej (1870-1871), dzięki którym dotychczas w dużej mierze nieznany, zyskał wielką sławę, zwłaszcza w południowych Niemczech oraz ostatnie lata służby wojskowej i ostatnie lata życia. Werder (dokładnie Karl Friedrich Wilhelm Leopold August Graf von Werder)  pochodził z brandenburskiego rodu szlacheckiego von Werder. Był synem pruskiego generała porucznika Hansa von Werdera (1771–1837) i jego żony Friederike z domu Wedde (1783–1864). Dzieciństwo spędził we Wrocławiu i Głogowie. W 1825 roku wstąpił do kawalerii pruskiej, ale ze względu na słabą kondycję fizyczną został w 1826 roku w stopniu podporucznika przeniesiony do piechoty, gdzie przeszedł kolejne etapy kariery oficerskiej.W 1839 został nauczycielem w korpusie kadetów, a później przydzielony do urzędu topograficznego. Aby uciec od monotonnego życia garnizonowego, już jako porucznik dobrowolnie wziął udział w wyprawie wojennej na Kaukaz w latach 1842-1843, gdzie został ciężko ranny w lewe ramię. Po powrocie w 1846 roku został przeniesiony do Sztabu Generalnego w stopniu kapitana, a później do 33 Pułku Piechoty w stopniu majora. W 1853 został komendantem batalionu 40. Regimentu, w 1856 roku 4. Batalionu Strzelców, a następnie podpułkownikiem 2. Pieszego Regimentu Gwardii. W 1859 został powołany na stanowisko inspektora Strzelców oraz Konnego Korpusu Strzelców Polnych, w 1863 na generała dywizji, a w 1866 na generała broni. W 1866 dowodził 3. Dywizjonem w Jiczynie (niem. Gitschin) oraz Hradec Králové (niem. Königgrätz).W wojnie z Francją w 1870 roku otrzymał dowództwo korpusu oblężniczego pod Strasburgiem. Podczas oblężenia w sierpniu 1870 r. wystrzelił w miasto około 195 000 pocisków w ciągu zaledwie pięciu dni, powodując ogromne zniszczenia (w tym katedrę i jej skarby sztuki). Po wyczerpaniu się amunicji przeszedł na tradycyjną formę oblężenia. Po kapitulacji Strasburga został mianowany generałem piechoty i objął dowództwo nowo utworzonego 14. Korpusu Armii, z którym w październiku najechał Franche-Comté, zajął Dijon. Po przegranej bitwie pod Villersexel w styczniu 1871 roku był internowany w Szwajcarii. W 1879 przeszedł na emeryturę, obejmując honorowe dowództwo nad 30 Pułkiem Piechoty (4 Reńskim). Z okazji 50-lecia służby 15 kwietnia 1879 roku otrzymał tytuł hrabiowski. Zmarł 12 września 1887 na zamku Grüssow (pol. Gruszewo).