Das evangelische Kirchenrecht in Preußen (Berlin, 1906) - drugi z trzech tomów publikacji, wydanej w okresie 1903-1910, obszernie omawiającej system prawa kanonicznego w Prusach, a dokładnie system norm określających funkcjonowanie Kościoła ewangelickiego w Prusach, której autorem jest niemiecki prawnik, wykładowca na Uniwersytecie w Göttingen Paul Otto Schoen (1867-1941). Prawo kanoniczne (ius canonicum), zwane też prawem kościelnym to normy, które determinują funkcjonowanie Kościoła. Nazwa "kanoniczne" wywodzi się od kanonu - jednostki redakcyjnej aktów prawnych ustanawianych w Kościele. Z kolei w ujęciu podmiotowym prawo kanoniczne jest dyscypliną naukową, która bada prawo kościelne w szerokim tego słowa znaczeniu. Prawo to określa nie tylko normy prawne, ale również tradycje oraz prawa i obowiązki zarówno duchownych, jak i świeckich. Prawo kanoniczne zawiera całą strukturę Kościoła, przepisy, zakazy, kary, a także sposób zarządzania Kościołem jako zgromadzeniem. Samo uznanie prawa kościelnego za prawo jako takie oznacza, że wytycza ono własny obszar prawny, istniejący zawsze na terenie państwa, czyli na terenie normowanym prawem krajowym.