Pismo jest wynikiem sporów teologicznych między kalwinistami a katolikami, jakie miały miejsce na przełomie XVI i XVII w. Zapowiada ono dwie dysputy, z czego pierwsza dotyczyła znaczenia Wieczerzy Pańskiej, natomiast druga traktowała o kulcie świętych. Tezy zawarte w pierwszej dyskusji są podjętą przez Laurentiusa Arturusa próbą przeciwstawienia się myśli kalwinistów na temat Wieczerzy Pańskiej. Kalwiniści bowiem odrzucali wiarę w rzeczywiste przeistoczenie chleba i wina w Ciało i Krew Chrystusa podczas Eucharystii, a obecność samego Chrystusa pojmowali jedynie jako symboliczną. Nie przyjmowali również kapłaństwa księży, gdzie kapłan jest pośrednikiem Jezusa, ale wyznawali zasadę powszechnego kapłaństwa wszystkich wiernych. W swych tezach Laurentius Arturus, opisując Wieczerzę Pańską, jej powagę i znaczenie dla człowieka, w dużej mierze odniósł się do nauczania św. Pawła w I liście do Koryntian (rozdz. 11). Czerpał również z nauki Augustyna, Tertuliana i innych fragmentów Pisma świętego. Niezgodny z nauką kalwinistów był również praktykowany w Kościele katolickim kult świętych, czemu Laurentius Arturus przeciwstawił się w dyspucie drugiej. W piśmie zawarł liczne cytaty z Pisma Świętego potwierdzające jego argumenty. Według kalwinistów cześć należy oddawać tylko Bogu w Trójcy Jedynemu, a jedynym pośrednikiem między Bogiem a człowiekiem jest Jezus Chrystus. Zgodnie z tą zasadą kult świętych i kierowanie do nich modlitwy było więc rzeczą niedopuszczalną. Druk współoprawny (klocek introligatorski), sygn. Pol.6.II.1552-Pol.6.II.1561. Format bibliograficzny: 4. Krawędzie przycięte - barwione; typ oprawy (materiał)- biały pergamin (oprawa z japem); zdobienia oprawy - tłoczenia ślepe; okładzina - tektura; wiązania skórzane (brak dwóch wiązań); niewielkie deformacje; niewielkie zacieki/zaplamienia. W 2010 r. druk poddano konserwacji zachowawczej w ramach projektu „Konserwacja zachowawcza druków XV-XVII w. Biblioteki Elbląskiej”.