Contes et nouvelles en vers par Jean de La Fontaine (Paryż, 1800) - drugi tom zbioru frywolnych powiastek i opowiadań, których autorem jest francuski poeta i bajkopisarz, jeden z czołowych przedstawicieli klasycyzmu francuskiego, od 1684 roku członek Akademii Francuskiej - Jean de La Fontaine (1621-1695). Wszechstronność talentu literackiego La Fontaine’a sprawiła że uprawiał rozmaite gatunki i formy literackie, łączył wiersz i prozę, wiersz regularny i nieregularny etc. Choć dla potomnych pozostał przede wszystkim autorem bajek to rozgłos i pierwsze sukcesy literackie odniósł dzięki niniejszym „Contes…”, które zostały opublikowane po raz pierwszy w trzech częściach, w okresie 1665 - 1671. Inspirację dla zbioru opowiadań stanowiły francuskie i włoskie dzieła, w tym m.in. utwory takich twórców jak Giovanni Boccaccio (1313-1375) czy Ludovico Giovaniii Ariosto (1474-1533) oraz starofrancuskie fabliaux. Powiastki la Fontaine’a określane były jako wyuzdane, rozwiązłe, bezczelne, złośliwe, erotyczne, sprośne a nawet zadziorne. Nawiązywał w nich do starej tradycji literackiej, ale robił to na swój sposób, przekształcając szorstkie historie w bardziej wyrafinowane dzieła. Dbał o to, by obierać drogi, wysuwać sugestie i ukrywać swoje słowa, aby uczynić je bardziej zabawnymi.