C.M. Wielands Sämmtliche Werke. Drey und zwanigster Band. Oberon Zweyter Theil

Opis dokumentu

23 tom zbioru dzieł Christopha Martina Wielanda (1733- 1813), niemieckiego poety i prozaika zawierający część drugą osiemnastowiecznego poematu epickiego „Oberon” (pieśni od 7 do 12). Epos Wielanda, napisany strofą ośmiowersową jest dziełem niezwykle obszernym, składającym się z dwunastu pieśni. Dzieło, choć powstało u schyłku oświecenia, ma cechy typowo romantyczne, zauważalna jest w nim fascynacja średniowieczem i orientem.Utwór ma charakter awanturniczego eposu rycerskiego, którego akcja osadzona jest w czasach cesarza Karola Wielkiego (742 lub 747 – 814). Bohaterem poematu jest rycerz Huon. Za popełnione przestępstwo, którym było nieumyślne spowodowanie śmierci cesarskiego syna, został przez potężnego władcę wysłany z niebezpieczną misją na wschód. Miał ściąć mieczem osobę, która będzie siedziała po lewej stronie kalifa Bagdadu, trzy razy pocałować jego córkę, imieniem Recja, a na dodatek wyrwać mu cztery zęby i garść włosów z brody. Wyprawa wydawała się skazaną z góry na porażkę i zapewne skończyłaby się tragicznie, gdyby nie pomoc tytułowego bożka Oberona. Oberon pokłócił się ze swoją żoną Tytanią i złożył przysięgę, że się z nią nie pogodzi, dopóki nie odnajdzie pary, która będzie wolała śmierć niż rozstanie. Przewidywał, że Huon i córka kalifa będą taką właśnie parą. Obdarował rycerza cudownym rogiem, którego dźwięki miały wyjątkową moc oddziaływania na ludzi. Kiedy francuski wojownik przybył na dwór bagdadzkiego monarchy, zgodnie z poleceniem swojego suwerena obciął głowę dostojnikowi towarzyszącemu kalifowi, skądinąd narzeczonemu Recji, którą zresztą bynajmniej nie pałała do niego sympatią. Dzięki cudownemu rogowi zaczarował żołnierzy kalifa. Tymczasem Oberon zadbał o trofeum dla cesarza, czyli zęby i brodę kalifa. Po wielu perypetiach Huon i Recja szczęśliwie przybywają na dwór władcy Franków, a Oberon godzi się z Tytanią.