Cicero’s Geist und Kunst. Eine Sammlung der geistreichsten vollendesten und gemeinnützigsten Stücke aus den Ciceronianischen Schriften […] Dritter Band

Opis dokumentu

Tom trzeci trzyczęściowego dzieła zatytułowanego Cicero’s Geist und Kunst […] wydany w Lipsku (niem. Leipzig) w 1802 roku. Autorem opracowania jest Johann Christian Gottlieb Ernesti (1756-1802) niemiecki klasyczny uczony, profesor na Uniwersytecie w Lipsku. Obszerny, ponad czterystustronicowy dokument jest niemieckojęzycznym przekładem fragmentów niezwykle bogatej twórczości Marka Tulliusza Cycerona (łac.Marcus Tullius Cicero) – (106 p.n.e - 43 p.n.e.) - pisarza, mówcy, polityka, dowódcy wojskowego, filozofa, prawnika i kapłana rzymskiego. Jako polityk i wódz stojący na czele stronnictwa broniącego republiki rzymskiej przeciw Cezarowi, Antoniuszowi i Oktawianowi poniósł klęskę. Jako mówca i pisarz, podziwiany nawet przez wrogów, już za życia odniósł wielki sukces. Współcześnie uważany za jedną z najważniejszych postaci w dziejach literatury światowej. Niniejszy tom zawiera m.in.: piątą część Rozmów tuskulańskich lub Tuskulanek (łac.Tusculanae disputationes) – dialogu filozoficznego w pięciu księgach napisanego w 45 roku p.n.e. omawiającego szczęście człowieka. Księga piąta stanowi kulminacyjny punkt Rozmów… i uważana jest za jedno ze szczytowych osiągnięć cycerońskiej sztuki pisarskiej. Cyceron udowadnia w niej tezę, że sama cnota będąca najwyższym dobrem wystarczy człowiekowi do szczęścia. Według Cycerona, skoro w poprzednich czterech rozmowach wykazane zostało, że człowiek jest zdolny pokonać strach przed śmiercią, ból fizyczny i moralny oraz namiętności, to można używając pojęcia cnoty określić całość zjawisk związanych z uwolnieniem od wszelkich nieszczęść. Tak więc cnota obejmuje różne czynniki niezbędne do prowadzenia szczęśliwego życia, wśród których najważniejsze są mądrość, męstwo i uczciwość. Dokument zawiera również oparty na osobistych doświadczeniach traktat filozoficzny O starości, (łac. Cato Maior de Senectute) napisany około 45–44 roku p.n.e.,w którym autor podjął się trudu przekonania siebie i czytelników o tym, że starość nie jest ani złym, ani strasznym okresem w życiu człowieka lecz okresem nowych możliwości, dobrem nadającym starszemu człowiekowi i jego egzystencji wymiar pełnego godności trwania pośród zmieniającej się i płynnej rzeczywistości. Zawarte w dziele myśli autor adresował do serdecznego przyjaciela, którym był rzymski patrycjusz, pisarz, historyk - Tytus Pomponiusz Attyka (109 p.n.e. – 42 p.n.e.) W publikacji znajdujemy także mowę Cycerona w obronie króla Galacji Dejotara wygłoszoną w 45 roku p.n.e. w obecności Juliusza Cezara etc. Dokument współoprawny z innymi drukami (klocek introligatorski), sygn. 87899a - 87899c.