Christian Friedrich Daniel Schubart’s Gedichte […] Erster Theil

Opis dokumentu

Christian Friedrich Daniel Schubart’s Gedichte (Frankfurt nad Menem, 1802) - pierwsza część zbioru utworów poetyckich niemieckiego poety, kompozytora i publicysty Christiana Friedricha Daniela Schubarta (1739-1791), wydana już po jego śmierci przez jego syna Ludwiga Schuberta (1765-1811). Autor już jako dziecko przejawiał talenty muzyczne i poetyckie. Kształcił się w Nördlingen i Norymberdze, muzyki uczył się u swojego ojca oraz u Georga Wilhelma Grubera. Zgodnie z wolą rodziców studiował teologię na Uniwersytecie w Erlangen (1758–1760), jednak studiów nie ukończył. W latach 1763-1769 pełnił funkcję organisty w Geisslingen, następnie w latach 1769-1773 był organistą, klawesynistą i nauczycielem muzyki na dworze księcia wirtemberskiego w Ludwigsburgu. Na początku 1766 roku napisał swoje pierwsze wiersze pietystyczne (Die Baadcur, Zaubereien). W 1773 roku został wygnany z Wirtembergii z powodu parodii liturgii katolickiej i satyry dotyczącej członka dworu książęcego. Od 1774 roku wydawał w Augsburgu, a od 1775 roku w Ulm czasopismo Deutsche Chronik, poświęcone tematyce muzycznej, literackiej i politycznej. Krytykował Kościół katolicki oraz monarchię. W 1777 roku został uwięziony z rozkazu księcia Karola Eugeniusza i spędził 10 lat w twierdzy Hohenasperg. Podczas uwięzienia pisał i komponował. Jako więzień z Hohenasperg stał się symbolem walki z tyranią. Po zwolnieniu z twierdzy został nadwornym poetą księcia Wirtembergii, redagował też czasopisma Vaterlandchronik (1788–1789) i Chronik (1790–1791). Należał do czołowych poetów okresu Sturm und Drang. Był autorem popularnych pieśni, w większości pisanych do własnych tekstów. Po wiersze Schubarta sięgali później także inni kompozytorzy, w tym m.in. Franz Schubert. Pieśni Schubarta, inspirowane twórczością ludową i utrzymane w formie zwrotkowej, opowiadają o życiu chłopów, rzemieślników i żołnierzy. Przeciwstawiając się modnemu wówczas stylowi galant, stanowią już zapowiedź romantyzmu. Był również autorem napisanej podczas pobytu w twierdzy autobiografii Leben und Gesinnungen, von ihm selbst im Kerker aufgesetzt jak również jednego z najbardziej jego znanych wierszy Die Fürstengruft oraz traktatu Ideen zu einer Ästhetik der Tonkunst.